Το ΙΣΙΣ δεν είναι Σαλαφιστές, είναι εχθροί του Σαλαφισμού

Δεδομένου των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι και το Σαν Μπερναντίνο, το Ισλαμικό Κράτος δείχνει να έχει επιτύχει μια παγκόσμια εμβέλεια. Δεν είναι πλέον ικανοποιημένοι με την τρομοκράτηση μεγάλων τμημάτων της Μέσης Ανατολής, τους προκαλεί ενθουσιασμό η εκπαίδευση και ο εφοδιασμός τρομοκρατών για να πραγματοποιήσουν φονικές πράξεις σε όλο τον κόσμο.

Δεδομένης αυτής της νέας διεθνούς ατζέντας, οι αναλυτές αγωνίζονται να αξιολογήσουν την πηγή της ομάδας σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν την κατανόηση τους για το πώς να το σταματήσουν. Όσον αφορά την πηγή του, οι περισσότεροι αναφέρουν τη Σαουδική Αραβία. Από άποψη αναχαίτισης της, οι περισσότεροι δείχνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στο ΙΣΙΣ αποκαλύπτει ότι έχει εμπλακεί σε ένα δογματικό θεολογικό πόλεμο με το Σαουδικό θρησκευτικό κατεστημένο, για να καθορίσει ποιος δικαιολογημένα ενστερνίζεται τα περισσότερο αγνά δόγματα του Σουνιτικού Ισλάμ. Η Σαουδική Αραβία σαν ο θεματοφύλακας των δύο Ιερών Τζαμιών στην Μέκκα και Μεδίνα και οικοδεσπότης πλήθος μουσουλμάνων του κόσμου για το προσκύνημα, οδηγεί ενάμισι δισεκατομμύριο μουσουλμάνους στην καταπολέμηση του ΙΣΙΣ. Η πρόσφατη ανακοίνωση της ηγεσίας του βασιλείου στο μουσουλμανικό συνασπισμό για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές της, επιβεβαιώνει ότι η Σαουδική Αραβία όχι μόνο δεν είναι η πηγή του ΙΣΙΣ, αλλά είναι κεντρικός αντίπαλος της τρομοκρατικής ομάδας και το μόνο έθνος που πλήρως και νόμιμα μπορεί να το νικήσει άπαξ και δια παντός. Περισσότερες από 34 χώρες έχουν προσχωρήσει στο συνασπισμό.

Τρεις παράγοντες αποσαφηνίζουν την ενδογένεια της Σαουδικής Αραβίας και του ολοκληρωτικού πολέμου κατά του ΙΣΙΣ. Κατ ‘αρχάς, πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι η Σαουδική Αραβία είναι η πηγή του ΙΣΙΣ, γιατί και οι δύο ασκούν μια εκδοχή του Ισλάμ που ονομάζεται Σαλαφισμός (λανθασμένα γνωστό στη Δύση ως Ουαχαμπισμός). Ο Σαλαφισμός έχει τις ρίζες του στη λέξη Σάλαφ, ή «πρόγονοι/ προκάτοχοι», και αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο προφήτης Μοχάμεντ (ειρήνη σε αυτόν) και οι τρεις πρώτες γενιές Μουσουλμάνων έκαναν πράξη το Ισλάμ. Και ενώ είναι αλήθεια ότι το Βασίλειο ενστερνίζεται το Σαλαφισμό, ο ισχυρισμός του ΙΣΙΣ ότι είναι Σαλαφιστές δεν έχει καμία θεολογική βάση, επειδή η ομάδα είναι στην πραγματικότητα μια συνέχιση της βάρβαρης αίρεσης που είναι γνωστή ως Χαριτζήτες, ή αυτοί που «λιποτάκτησαν» από τη μουσουλμανική κοινότητα (Ούμμα) κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τέταρτου χαλίφη Άλη (τον οποίο οι Χαριτζήτες δολοφόνησαν). Οι Χαριτζήτες, όπως και το ΙΣΙΣ, πιστεύουν ότι όποιοι διαφωνούν μαζί τους θα πρέπει να δολοφονηθούν ως άπιστοι (Τακφίρ), εκλογικεύοντας έτσι μαζικές δολοφονίες εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών (ιστιράντ) και εφαρμόζοντας μια ακραία μορφή ανάκρισης για να ελέγξουν την πίστη των αντιπάλων τους (ιμτιχάν).

Η προσκόλληση του ΙΣΙΣ στην ιδεολογία των Χαριτζητών δεν είναι ο μόνος λόγος που δεν είναι ένα πραγματικό σαλαφιστικό κίνημα. Έχει επίσης διαπράξει μια πράξη ανυπακοής που εκμηδενίζει αποτελεσματικά τα προσχήματα του Σαλαφισμού. Στα αυθεντικά κείμενα των Ισλαμικών κειμένων και πρακτικών, η ανώτατη αρχή είναι ο «φύλακας» του έθνους των Μουσουλμάνων, (ουάλι αλ Αμρ). Όλες οι θρησκευτικές, πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις συμπυκνώνονται κάτω από την εν λόγω αρχή και το σύστημα της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί το καλύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα στο σύγχρονο κόσμο. Με άλλα λόγια, η νομιμότητα του βασιλιά Σαλμάν να κυβερνήσει εξαρτάται από το να είναι πρώτα και κυρίως ο ουάλι Αλ Αμρ των ανθρώπων, και σε αντάλλαγμα οι άνθρωποι δείχνουν την αποδοχή της εξουσίας του, διακηρύσσοντας τον ως κυβερνήτη τους. Αυτή η διακήρυξη (μπααγια) είναι μια σύμβαση μεταξύ του κυβερνώντα απέναντι στους κυβερνώμενους κατά την οποία ο πρώτος ορκίζεται να προωθήσει το Ισλάμ και την ευημερία και ο δεύτερος ορκίζεται να υπακούσει (τάα) τα δόγματα του Ισλάμ και να ακολουθήσει την ηγεσία του πρώτου. Σε περίπτωση που ο πρώτος αποκλίνει από το Ισλάμ, ο δεύτερος είναι υποχρεωμένος να τον αντικαταστήσει. Η κοινή μπάαγια της Ούμμα στον ηγεμόνα είναι θεμελιώδους σημασίας για τον Σαλαφισμό και ο καθένας που σπάει τη μπάαγια – όπως έχει κάνει το ΙΣΙΣ- δεν μπορεί ποτέ ξανά να θεωρηθεί ένα πραγματικό Σάλαφι κίνημα.

Δεδομένης της σημασίας του ουαλί αλ Άμρ στο σουνιτικό Ισλάμ, το ΙΣΙΣ και η Σαουδική Αραβία είναι εγκλωβισμένοι σε ένα θεολογικό αγώνα από τον οποίο μόνο ο ένας μπορεί να βγει νικητής.

Ο δεύτερος λόγος που η Σαουδική Αραβία και το ΙΣΙΣ είναι σε πλήρη αντίθεση είναι ότι η βασική αποστολή του ΙΣΙΣ είναι να αποκαταστήσει το χαλιφάτο, μια ισλαμική αυτοκρατορία οδηγούμενη από έναν ανώτατο ηγέτη. Δεδομένου ότι το Βασίλειο είναι το επίκεντρο του Ισλάμ, ο δρόμος του ΙΣΙΣ προς το χαλιφάτο βρίσκεται μέσα στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και των ανθρώπων της. Το ΙΣΙΣ έχει διεξάγει μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις στο Βασίλειο κατά το παρελθόν έτος. Σε απάντηση η Σαουδική Αραβία έχει θέσει την ομάδα στη λίστα των τρομοκρατικών χορηγών, δήλωσε ότι όποιος ανήκει ή χρηματοδοτεί το ΙΣΙΣ διαπράττει έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο και συνέλαβε αμέτρητους οπαδούς του ΙΣΙΣ, χειριστές και χρηματοδότες.

Ο τελικός λόγος για τον οποίο η Σαουδική Αραβία είναι στρατηγικός εχθρός του ΙΣΙΣ είναι οικονομικός. Ως οργανισμός με επεκτατικές φιλοδοξίες, το ΙΣΙΣ απαιτεί ολοένα τη διεύρυνση των πόρων του. Ως εκ τούτου, ακριβώς όπως η Αλ Κάιντα, το ΙΣΙΣ εποφθαλμιά τα τεράστια πετρελαϊκά κοιτάσματα του Βασιλείου και το νομισματικό του πλούτο.

Όταν το ΙΣΙΣ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Συρία το 2011, η Σαουδική Αραβία προσπάθησε να κινητοποιήσει την υποστήριξη της μετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης. Αλλά ο κόσμος δεν άκουσε. Τώρα το ΙΣΙΣ είναι μια απειλή όχι μόνο για τη Μέση Ανατολή, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Μόνο ένας συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας μπορεί να νικήσει πραγματικά το ΙΣΙΣ, καθώς επίσης και η απονομιμοποίηση της ομάδας στα μάτια του ευρύτερου μουσουλμανικού κόσμου. Αν τα έθνη του κόσμου ελπίζουν να νικήσουν εντελώς το ΙΣΙΣ, θα πρέπει να σταματήσουν να κατηγορούν ψευδώς τους Σαουδάραβες για τη δημιουργίας της ομάδας και να συνταχθούν μαζί τους για την ήττα του.

Του Ναουάφ Ουμπάιντ για το theguardian

Μετάφραση: Σαφίγια 

Δείτε επίσης:

1) Τι είναι ο Σαλαφισμός και ο Ουχαμπισμός;  

2) Το πρόβλημα του Εντ Χουσέιν με την Σ. Αραβία

3) Οι αναλυτές επίτηδες κωφεύουν μπροστά στον αντιτρομοκρατικό ακτιβισμό των Σαλαφιστών  

4) ΙΣΙΣ, Σαλαφισμός και Σ. Αραβία

5) Διάλογος με τον πολιτικό επιστήμονα Πάνο Κουργιώτη για τον Μουχάμαντ Ίμπν Άμπντουλ Ουχάμπ και τον Ουχαμπισμό

6) Η προέλευση της σύγχρονης «Ισλαμιστικής» τρομοκρατίας

7) Ο ιδεολογικός πατέρας της «Ισλαμιστικής» τρομοκρατίας