Το επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά του ρασοφόρου Κλεομένη Κεφαλά – Ένα κάλεσμα ευθύνης προς την Ελληνική Πολιτεία

Ζούμε σε εποχές οπου η κοινωνική συνοχή απειλείται από πολώσεις, προκλήσεις και εξωτερικές πιέσεις. Σε αυτό το πλαίσιο η ρητορική κάποιων προσώπων δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως απλή γραφικότητα ή παραλογισμός. Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι και ο αυτοαποκαλούμενος «πατήρ» Κλεομένης ο οποίος εδώ και χρόνια δρα ανεξέλεγκτα, φορώντας ράσο, μιλώντας στο όνομα της Ορθοδοξίας, προσβάλλοντας συστηματικά θρησκευτικές αξίες και θέτοντας σε διαρκή δοκιμασία την αντοχή της κοινωνίας.

Οι πρόσφατες χυδαίες δηλώσεις του στις οποίες εξυβρίζει το Κοράνι και προσβάλλει τον Θεό (Αλλάχ), δεν είναι απλώς πράξεις βλασφημίας. Είναι πράξεις που ρίχνουν λάδι στη φωτιά της κοινωνικής έντασης, σε μια χώρα όπου συμβιώνουν άνθρωποι διαφορετικών θρησκειών και καταβολών. Αυτές οι δηλώσεις, αν δεν αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα, ενδέχεται να λειτουργήσουν ως θρυαλλίδα για την ενεργοποίηση ριζοσπαστικοποιημένων στοιχείων, ένα ενδεχόμενο που ουδείς σώφρων επιθυμεί να δει να εκτυλίσσεται.

 

 

 

 

 

 

 

Το πιο ανησυχητικό όμως δεν είναι μόνο το περιεχόμενο του λόγου του. Είναι το γεγονός ότι ενώ η Εκκλησία της Ελλάδος τον έχει αποκηρύξει εδώ και χρόνια, ο ίδιος συνεχίζει να φέρει ράσο και να παρουσιάζεται ως ιερέας, χωρίς κανένα νομικό εμπόδιο, καμία θεσμική παρέμβαση, καμία συνέπεια. Η πολιτεία σιωπά. Οι αρχές παρακολουθούν χωρίς να αγγίζουν. Η εικόνα ενός προσώπου που περιφέρεται δημόσια με ιερατική εμφάνιση και διασπείρει προσβλητικό λόγο προς θρησκείες, μειονότητες και κοινότητες, συνιστά παραπλάνηση, ασυδοσία και το πιο επικίνδυνο, συνιστά απειλή.

Δεν είναι απλώς ένα «γραφικό φαινόμενο του διαδικτύου». Είναι ένα σύμπτωμα της αποσάθρωσης των θεσμικών αντανακλαστικών. Γιατί όσο το σύστημα αδιαφορεί, τόσο το μίσος ριζώνει, και τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στην εμφάνιση ανεξέλεγκτων καταστάσεων.

Η Ελλάδα δεν αντέχει νέες πληγές. Δεν αντέχει να δει το θρησκευτικό συναίσθημα να μετατρέπεται σε πεδίο συγκρούσεων. Δεν αντέχει άλλες σκιές πάνω από τις συνοικίες της.

Κάποιοι μπορεί να βλέπουν τον Κλεομένη ως μια γραφική περίπτωση. Κάποιοι γελούν. Κάποιοι αγνοούν. Αλλά η σιωπή απέναντι στον φανατισμό δεν είναι αθώα. Είναι συνέργεια.

Και όταν η συνέργεια συνοδεύεται από απραξία, το έδαφος για ανεπιθύμητα σενάρια έχει ήδη στρωθεί.