Στη δημόσια συζήτηση συχνά προβάλλεται το αφήγημα ότι στο Ισλάμ και στις κοινωνίες της Μέσης Ανατολής και Νότιας Ασίας επικρατεί ένα φαινόμενο «παιδιών νυφών» που ταυτίζεται με παιδοφιλία. Τέτοιες απόψεις συνήθως αγνοούν το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο, με αποτέλεσμα να στιγματίζουν ολόκληρες κοινωνίες. Σκοπός του άρθρου μας είναι να απαντηθεί αυτό το κυρίαρχο αφήγημα, παρουσιάζοντας στοιχεία από την ανθρωπολογία, την ιστορία και το δίκαιο. Θα δούμε ότι η έννοια της ενηλικίωσης και του κατάλληλου ηλικιακού ορίου γάμου είναι σχετική και κοινωνικά κατασκευασμένη, μεταβαλλόμενη ανά τόπο και χρόνο. Σε πολλές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της μεσαιωνικής Ευρώπης, του πρόσφατου παρελθόντος της Αμερικής, αλλά και εντός της Ιουδαϊκής και Χριστιανικής παράδοσης, οι γάμοι σε ηλικίες που σήμερα θα θεωρούσαμε πολύ μικρές ήταν αποδεκτοί και σύμφωνοι με τα ήθη της εποχής, χωρίς ηθική καταδίκη. Επιπλέον, θα εστιάσουμε στο τι πραγματικά διδάσκει το Ισλάμ. Ότι δεν υφίσταται θρησκευτική εντολή για γάμο με ανηλίκους, αντιθέτως, η ισλαμική νομολογία θέτει ως προϋποθέσεις τον ψυχικό και σωματικό καταλογισμό (ωριμότητα) και σέβεται τους νόμους της κάθε κοινότητας. Τέλος, θα συγκρίνουμε ορισμένες προπαγανδιστικές κριτικές, όπως ένα χαρακτηριστικό άρθρο που κυκλοφορεί στο ελληνικό διαδίκτυο, που παρουσίασε τις «ανήλικες νύφες» ως «ντροπή του Ισλάμ» με τη νομική πραγματικότητα στη Δύση (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ελλάδα). Θα αναδειχθεί έτσι η υποκρισία και τα δυτικά διπλά μέτρα και σταθμά. Κοινωνίες που έως πρόσφατα επέτρεπαν παρόμοιες πρακτικές ή σήμερα σεξουαλικοποιούν την παιδική ηλικία, εμφανίζονται ως επικριτές άλλων πολιτισμών. Με εκτενείς βιβλιογραφικές αναφορές σε επιστημονικές μελέτες (π.χ. Adolescence, Sexuality and Criminal Law) θα καταδείξουμε ότι οι πρόωροι γάμοι σε ένα παραδοσιακό περιβάλλον, συνδέονται με την πολιτισμικά ορισμένη ενηλικίωση και όχι με διαστροφή, ενώ αντιθέτως η σύγχρονη δυτική σεξουαλικοποίηση της παιδικότητας αποτελεί ένα υπαρκτό και ανησυχητικό φαινόμενο. Συνέχεια ανάγνωσης «Παιδιά-νύφες και ανήλικοι γάμοι: Μια ανθρωπολογική, κοινωνιολογική και ιστορική προσέγγιση» →