Ποιοι τελικά βοήθησαν τους Παλαιστινίους και ποιοι απλώς έκαναν επαναστατικό θέατρο με καφέ στο χέρι; Ένα μάθημα γεωπολιτικής στρατηγικής και γιατί η Ούμμα δεν χρειάζεται ψευτοεπαναστάτες Συνέχεια ανάγνωσης «Πώς η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία απομόνωσαν το Ισραήλ και ξεγύμνωσαν τους «αδελφούς μουσουλμάνους» – كيف عزلت مصر والسعودية إسرائيل وفضحت الإخوان المسلمين» →

Ο ρόλος του Μουσουλμάνου στην κοινωνία δεν είναι απλά σημαντικός, είναι ξεχωριστός. Και με τη λέξη «ξεχωριστός» εννοούμε εκείνον τον ρόλο που μας κάνει να διαφέρουμε από τους άλλους με θετικό, ευγενικό και χαρισματικό τρόπο, βασισμένο πάνω στην πίστη μας. Οφείλουμε να κάνουμε τη διαφορά, να αφήνουμε αποτύπωμα στις καρδιές και στο μυαλό των ανθρώπων γύρω μας ως πρόσωπα πνευματικής προσφοράς, καλοσύνης, ευγένειας και εντιμότητας . Όλα με την ταυτότητα του Ισλάμ εμφανώς παρούσα. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο Μουσουλμάνος στην Ελληνική κοινωνία» →

Μια 26χρονη γυναίκα από την Αλγερία, η Ράχμα Αγιάτ, δολοφονήθηκε με μαχαίρι στο Ανόβερο της Γερμανίας, αφού είχε προηγουμένως ενημερώσει την οικογένειά της ότι δεχόταν ρατσιστικές προσβολές και παρενόχληση από τον γείτονά της, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης. Συνέχεια ανάγνωσης «Ειδήσεις που δεν θα ακούσεις: Αλγερινή δολοφονήθηκε από Γερμανό επειδή φορούσε Χιτζάμπ» →

Στη δημόσια συζήτηση συχνά προβάλλεται το αφήγημα ότι στο Ισλάμ και στις κοινωνίες της Μέσης Ανατολής και Νότιας Ασίας επικρατεί ένα φαινόμενο «παιδιών νυφών» που ταυτίζεται με παιδοφιλία. Τέτοιες απόψεις συνήθως αγνοούν το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο, με αποτέλεσμα να στιγματίζουν ολόκληρες κοινωνίες. Σκοπός του άρθρου μας είναι να απαντηθεί αυτό το κυρίαρχο αφήγημα, παρουσιάζοντας στοιχεία από την ανθρωπολογία, την ιστορία και το δίκαιο. Θα δούμε ότι η έννοια της ενηλικίωσης και του κατάλληλου ηλικιακού ορίου γάμου είναι σχετική και κοινωνικά κατασκευασμένη, μεταβαλλόμενη ανά τόπο και χρόνο. Σε πολλές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της μεσαιωνικής Ευρώπης, του πρόσφατου παρελθόντος της Αμερικής, αλλά και εντός της Ιουδαϊκής και Χριστιανικής παράδοσης, οι γάμοι σε ηλικίες που σήμερα θα θεωρούσαμε πολύ μικρές ήταν αποδεκτοί και σύμφωνοι με τα ήθη της εποχής, χωρίς ηθική καταδίκη. Επιπλέον, θα εστιάσουμε στο τι πραγματικά διδάσκει το Ισλάμ. Ότι δεν υφίσταται θρησκευτική εντολή για γάμο με ανηλίκους, αντιθέτως, η ισλαμική νομολογία θέτει ως προϋποθέσεις τον ψυχικό και σωματικό καταλογισμό (ωριμότητα) και σέβεται τους νόμους της κάθε κοινότητας. Τέλος, θα συγκρίνουμε ορισμένες προπαγανδιστικές κριτικές, όπως ένα χαρακτηριστικό άρθρο που κυκλοφορεί στο ελληνικό διαδίκτυο, που παρουσίασε τις «ανήλικες νύφες» ως «ντροπή του Ισλάμ» με τη νομική πραγματικότητα στη Δύση (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ελλάδα). Θα αναδειχθεί έτσι η υποκρισία και τα δυτικά διπλά μέτρα και σταθμά. Κοινωνίες που έως πρόσφατα επέτρεπαν παρόμοιες πρακτικές ή σήμερα σεξουαλικοποιούν την παιδική ηλικία, εμφανίζονται ως επικριτές άλλων πολιτισμών. Με εκτενείς βιβλιογραφικές αναφορές σε επιστημονικές μελέτες (π.χ. Adolescence, Sexuality and Criminal Law) θα καταδείξουμε ότι οι πρόωροι γάμοι σε ένα παραδοσιακό περιβάλλον, συνδέονται με την πολιτισμικά ορισμένη ενηλικίωση και όχι με διαστροφή, ενώ αντιθέτως η σύγχρονη δυτική σεξουαλικοποίηση της παιδικότητας αποτελεί ένα υπαρκτό και ανησυχητικό φαινόμενο. Συνέχεια ανάγνωσης «Παιδιά-νύφες και ανήλικοι γάμοι: Μια ανθρωπολογική, κοινωνιολογική και ιστορική προσέγγιση» →

Διαβάζοντας το άρθρο του Μιχάλη Στούκα στο Πρώτο Θέμα σχετικά με τους σύγχρονους «διωγμούς» των Χριστιανών, διαπίστωσα ότι παρουσιάζεται μια μονόπλευρη και ελλιπής εικόνα. Ο αρθρογράφος περιγράφει μια σειρά ιστορικών και σύγχρονων γεγονότων βίας κατά Χριστιανών, από τους ρωμαϊκούς διωγμούς έως και τις πρόσφατες επιθέσεις φανατικών δήθεν Μουσουλμάνων και καταλήγει στο άκυρο συμπέρασμα ότι «η πιο διωκόμενη θρησκεία στον πλανήτη είναι ο Χριστιανισμός». Παράλληλα, αφήνει αιχμές περί «εισαγόμενων» Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, ενοχλείται με την δημόσια υπεράσπιση του Ισλάμ από Έλληνες Μουσουλμάνους και επικρίνει τη διεθνή κοινότητα για αδιαφορία απέναντι σε εγκλήματα κατά των Χριστιανών. Συνέχεια ανάγνωσης «Το μονόπλευρο αφήγημα περί θυμάτων της τρομοκρατίας και διωγμών στη Μέση Ανατολή» →