Στην πολιτική και γεωπολιτική η γεωστρατηγική ανάλυση η λέξη Ισλαμιστής ακούγεται πολύ συχνά. Μια λέξη η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλη σύγχυση και μεγάλο μπέρδεμα στην ήδη μπερδεμένη κατάσταση περί Ισλάμ. Αυτός είναι ακριβώς και ο ρόλος της λέξης «Ισλαμιστής». Να δημιουργήσει χάος, μπέρδεμα, διχόνοια και αποπροσανατολισμό.
Σε ερώτηση που μου είχε γίνει αν ο όρος «Ισλαμιστής» είναι διαφορετικός από τον όρο «μουσουλμάνος», είχα απαντήσει:
Η λέξη «Ισλαμιστής» έχει επινοηθεί από διάφορους μη Μουσουλμάνους για να περιγράψουν τον πολιτικοποιημένο Μουσουλμάνο η τον εξτρεμιστή. Αυτό πάντα σύμφωνα με αυτούς και όχι τι ορίζει πραγματικά το Κοράνι και η Σούννα του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Είμαστε Μουσλιμήν (Μουσουλμάνοι), δόξα τον Αλλάχ, από εκεί και πέρα, το πώς αυτοί ονομάζουν τους Μουσουλμάνους, έτσι ώστε να εξυπηρετήσουν τα διάφορα πολιτικά συμφέροντα τους, είναι ένα άλλο θέμα.
Ας βάλουμε λίγο την λέξη «Ισλαμιστής» κάτω από το μικροσκόπιο της Ισλαμικής ορθοδοξίας. Με την πρώτη ματιά σαν λέξη μας φαίνεται αθώα, η χρήση της όμως δεν είναι και τόσο αθώα καθώς επίσης δεν προορίζεται για «καλούς» Μουσουλμάνους. Δεν μπορούμε να την δεχτούμε γιατί το Κοράνι μας έχει περιγράψει, σαν βασική περιγραφή και ταυτότητα, ως «Μουσουλμάνοι». Την λέξη δεν την βρίσκουμε στα Κορανικά κείμενα, ούτε στην Προφητική παράδοση, ούτε από τους Σαχάμπα (τους συντρόφους/μαθητές του Προφήτη), ούτε καν σαν έννοια. Η λέξη λοιπόν απορρίπτεται.
Οι μη Μουσουλμάνοι πολέμιοι του Ισλάμ, οπου στην ουσία αυτοί έχουν επινοήσει το «Ισλαμιστής», δίνουν ορισμό για την λέξη συνδέοντας την με μια άλλη προσωπική τους επινόηση, το πολιτικό Ισλάμ. Μας λένε: «Το πολιτικό Ισλάμ και ο Ισλαμιστής είναι μια ιδεολογία που υποστηρίζει ότι το Ισλάμ δεν είναι μόνο μια θρησκεία αλλά επίσης και ένα πολιτικό σύστημα»
Ο ορισμός αυτός για αυτήν την ανύπαρκτη θεωρία (πολιτικό Ισλάμ) απορρέει από την θεολογική άγνοια των μη Μουσουλμάνων αναλυτών. Και αυτό γιατί το Ισλάμ στη φύση του δεν είναι μόνο θρησκεία (με την έννοια που δίνουμε σήμερα στη λέξη θρησκεία) αλλά είναι επίσης και ένας ολοκληρωτικός τρόπος ζωής, ένας κώδικας συμπεριφοράς με κανόνες και νόμους που διέπουν την ζωή ενός πιστού Μουσουλμάνου.
Αυτό ακριβώς «ξινίζει» τους αναλυτές πολέμιους του Ισλάμ μιας και ως υπέρμαχοι της Δυτικής κουλτούρας δεν θέλουν η θρησκεία (έτσι όπως την γνωρίζουν) να διέπει ολοκληρωτικά την ζωή ενός ανθρώπου. Συμφωνά με αυτούς, το θρήσκευμα είναι κάτι προσωπικό και απλά εκτελείται στα στενά όρια μιας λειτουργίας, μιας μάζωξης σε χώρο λατρείας, στο σπίτι κτλ. Είναι κάτι πολύ προσωπικό που δεν πρέπει να εξωτερικεύεται και ούτε να καθορίζει κοσμικές καταστάσεις και ζητήματα που αφορούν τον άνθρωπο.
Εδώ το Ισλάμ τους τα χαλάει. Το Ισλάμ, σαν αποκάλυψη του Δημιουργού, ορίζει τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει, δεν μένει μόνο σε θέματα πνευματικά αλλά επεκτείνεται και σε θέματα κοινωνικό-πολιτικά και ακόμα περεταίρω. Αυτό δεν αρέσει σε αυτούς τους άθεους που διώκουν όχι μονό το Ισλάμ αλλά γενικά την θεολογική άποψη για τα κοινά. Το Ισλάμ, ακριβώς εξαιτίας αυτής της φύσης του, είναι ο νούμερο ένα εχθρός τους. Έτσι λοιπόν η στρατηγική τους είναι να επινοούν λέξεις για τους Μουσουλμάνους (ισλαμιστής, πολιτικό Ισλάμ) για να απομονώσουν τους «κακούς» Μουσουλμάνους από τους «καλούς». Ο «κακός» Μουσουλμάνος είναι αυτός που μιλά για το Ισλάμ στους συνάνθρωπους του και στους συμπολίτες του, έχει μια ιεραποστολική τάση, και γενικά είναι ακτιβιστής. Ο «καλός» Μουσουλμάνος είναι αυτός που σιωπά, δεν ασχολείται με το πιστεύω του και είναι δυτικοποιημένος.
Δυστυχώς δεν είναι λίγοι οι Μουσουλμάνοι που έχουν φάει το παραμύθι περί Ισλαμιστών και πολιτικού Ισλάμ (για του μη Μουσουλμάνος δεν το συζητώ). Αυτό έχει να κάνει, σαν κύρια αιτία, με την αδιαφορία του Μουσουλμάνου που δείχνει απέναντι στη μελέτη της πίστης του.
Το Ισλάμ είναι Ισλάμ και ουδέποτε ιστορικά, θεολογικά η νομολογικά έχει χωριστεί σε Ισλάμ του πνεύματος και σε πολιτικό Ισλάμ. Το ίδιο ισχύει και για το «Ισλαμιστής». Το Ισλάμ είναι ένα, ενιαίο, και από εκεί και πέρα έχουμε αιρετικά παρακλάδια και ομάδες. (δες η έννοια της αίρεσης στο Ισλάμ).
Το Ορθόδοξο Ισλάμ σε αυτό που θα μπορούσε να συμφωνήσει όσον αφορά για τους δήθεν Ισλαμιστές είναι ότι όντως η μεθοδολογία τους είναι λανθασμένη. Από λανθασμένη καταλήγοντας πολλές φορές σε σοβαρές κακοδοξίες και ακρότητες. Υπάρχουν αρκετοί «Μουσουλμάνοι» οι οποίοι έχουν αμαυρώσει την εικόνα του Ισλάμ εξαιτίας της κακοδοξίας τους και της μεθοδολογίας τους. Αυτοί που περιγράφονται ως «Ισλαμιστές» δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αιρετική ιδεολογία του Ισλάμ που έχει ως ξεκίνημα τους Χαρητζήτες, άτομα τα οποία κάνουν χρήση άδικης βίας σκοτώνοντας αθώους (ακόμα και Μουσουλμάνους). Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι εξτρεμιστές και πλανεμένοι σύμφωνα την Ισλαμική ορθοδοξία.
Οι Χαρητζήτες παρουσιάζονται ως Μουσουλμάνοι που αδιαφορούν να διδαχτούν και να διδάξουν τα θεμέλια της πίστης και της Ισλαμικής Δογματικής διδασκαλίας. Επικεντρώνονται στα πολιτικά, στους νόμους και κυρίως στο πόλεμο (γιαυτο και η υπερβολική χρήση βίας). Αυτά είναι η σημαία τους με αποτέλεσμα όχι μόνο να παραπλανούνται αλλά και να παραπλανούν άλλους. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των «αδελφών Μουσουλμάνων», της Χίζμπ ατΤαχρίρ, των Κουτμπιστών, της αλ Κάιντα, και των λοιπών αιρετικών που η σημαία τους είναι όχι το Ισλάμ αλλά η καρεκλά και η εξουσία.
Έτσι λοιπόν, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό σε αυτούς τους αναλυτές είναι ότι πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει η περιγραφή αυτών των αιρετικών και πλανεμένων με λέξεις και όρους που υποδηλώνουν ότι είναι Μουσουλμάνοι. Το «Ισλαμιστής» ο άλλος δεν το ξεχωρίζει από το Μουσουλμάνος, και βεβαίως τους βολεύει αυτή η ταύτιση. Δεν είναι λίγες οι φορές που αθώοι Μουσουλμάνοι, που δεν υποστηρίζουν κανένα είδος πολιτικοποίησης και κομματικοποίησης του Ισλάμ, να αποκαλούνται ως «Ισλαμιστές».
Το «πολιτικό Ισλάμ» και τα περί «Ισλαμιστών» είναι ένα μύθος, μια επινόηση για να στηριχτεί και να προωθηθεί η Ισλαμοφοβία.
Άχμαντ Ελντίν
Άχμαντ Μ. Ελντίν 
Ωραιο αρθρο. Ευχαριστώ.