Το πρόβλημα του Εντ Χουσεΐν (και όχι μόνο)

Για την καλύτερη κατανόηση του αναγνώστη παρακαλείται να διαβάσει πρώτα το άρθρο: Τι είναι ο Σαλαφισμός και Ουχαμπισμός.

Διαβάσαμε από «το Βήμα» το αρθρο του Έντ Χουσεΐν:

Την περασμένη εβδομάδα το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας έκανε δωρεά ύψους περίπου ογδόντα εκατομμυρίων ευρώ στα Ηνωμένα Έθνη για την χρηματοδότηση του Κέντρου Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας (United Nations Counter-terrorism Center). Ήταν σίγουρα μια ευπρόσδεκτη συνεισφορά. Αλλά ας θυμηθούμε ότι μόλις πέρσι η Σαουδική Αραβία είχε απορρίψει μια θέση μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτή η «ήξεις -αφίξεις» στάση του βασιλείου του οίκου των Σαούντ είναι μια αντανάκλαση της ίδιας της εσωτερικής της παραλυσίας στην αντιμετώπιση του σουνιτικού ισλαμικού ριζοσπαστισμού: αφενός θέλει να σταματήσει τη βία, αφετέρου αδυνατεί να απευθυνθεί στον Σαλαφισμό ο οποίος την δικαιολογεί.

Ας μιλήσουμε καθαρά: η Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας, η Μπόκο Χαράμ, η Σαμπάμπ κι άλλες είναι βίαιες εξτρεμιστικές σουνιτικές ομάδες και η Σαουδική Αραβία τα τελευταία 50 χρόνια είναι ο επίσημος χρηματοδότης του σουνιτικού σαλαφισμού στην οικουμένη.

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των σουνιτών, οι σαλαφιστές επιθυμούν να προσηλυτίσουν τόσο τους μουσουλμάνους, όσο και τους υπολοίπους σε μια πιο «αγνή» – λιγότερο μολυσμένη από την σύγχρονη εποχή – μορφή του Ισλάμ. Στην προσπάθεια τους αυτή, υποστηρίχτηκαν από την σαουδαραβική κυβέρνηση, η οποία τοποθέτησε ειδικούς απεσταλμένους της σε πρεσβείες σε μουσουλμανικά κράτη ανά τον κόσμο και οι οποίοι θα είχαν το καθήκον να προσηλυτίσουν πιστούς στον Σαλαφισμό.

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, και υπό αμερικανική πίεση, η οικονομική της υποστήριξη μειώθηκε, αλλά το οχυρό του Σαλαφισμού παραμένει ισχυρό στο βασίλειο, με την σκληροπυρηνική εφαρμογή ξεπερασμένων τιμωριών της σαρία, που πλέον δεν χρησιμοποιούνται από την πλειοψηφία του μουσουλμανικού κόσμου. Απ’ τις 4 Αυγούστου μέχρι σήμερα, 19 άνθρωποι αποκεφαλίστηκαν στη Σαουδική Αραβία – οι μισοί για μη βιαία αδικήματα.

Μπορεί να δηλώνουμε εξοργισμένοι από τον αποκεφαλισμό του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από τους τζιχαντιστές, αλλά τείνουμε να παραβλέπουμε τις δημόσιες εκτελέσεις και τους αποκεφαλισμούς στη Σαουδική Αραβία. Με το να επιτρέπει τέτοιες βαρβαρότητες, το βασίλειο είναι σαν να θεωρεί φυσιολογικό και να ενθαρρύνει αυτού του είδους τις τιμωρίες και σε άλλα μέρη του κόσμου. Κι όταν αυτό συμβαίνει στη χώρα που γέννησε το Ισλάμ, το μήνυμα εξαπλώνεται παντού.

Τα εγχειρίδια στα σαουδαραβικά σχολεία και τα πανεπιστήμια διδάσκουν αυτού του είδους το Ισλάμ. Το πανεπιστήμιο της Μεδίνα «στρατολογεί» σπουδαστές από όλη την υφήλιο και τους εκπαιδεύει ακριβώς σε αυτή την υποκριτική μορφή του σαλαφισμού. Κατόπιν, τους στέλνει σε μουσουλμανικές κοινότητες στα Βαλκάνια, στην Αφρική, στην Ινδονησία, στο Μπανγκλαντές και στην Αίγυπτο, όπου εργάζονται για να ξεριζώσουν την τοπική, αρμονική εκδοχή του Ισλάμ.

Θρησκευτικός φανατισμός είναι ακριβώς αυτό: η προσπάθεια να επιβάλλεις τη σαρία ως κρατικό νόμο. Αυτό κάνει η ISIS στο χαλιφάτο της. Κι αν δεν αντιπαρατεθούμε απέναντι σε αυτό το αντι-ισλαμικό και άκρως προβληματικό  σχέδιο, κανένα άλλο σχέδιο που εκπονήθηκε από τον ΟΗΕ δεν θα μπορεί να διαλύσει τον ισλαμικό εξτρεμισμό και την τρομοκρατία.

Η Σαουδική Αραβία δημιούργησε ένα τέρας, το τέρας του σαλαφιστικού εξτρεμισμού. Δεν μπορεί πλέον να αναθέσει τη «δολοφονία» του τέρατος αυτού στα Ηνωμένα Έθνη. Πρέπει η ίδια η χώρα να βρει στο εσωτερικό της τις θεολογικές κι ιδεολογικές ρίζες αυτού του εξτρεμισμού, αρχής γενομένης από τη Μέκκα και τη Μεδίνα.

Μια μεταρρύθμιση στη χώρα όπου γεννήθηκε το Ισλάμ θα αποτελούσε ένα τεράστιο βήμα για να νικηθεί ο παγκόσμιος εξτρεμισμός.

—————————————————–

Απάντηση:

Το ότι η Σ. Αραβία έχει απορρίψει μια θέση στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Από την άλλη, η δωρεά των 100 εκατομμυρίων ευρώ (και όχι 80), δείχνει ότι η Μουσουλμανική χώρα αυτή (και όχι μόνο) εναντιώνεται στην ISIS και τις πρακτικές της. Ο Εντ συνδέει άστοχα τον Σαλαφισμό με την ριζοσπαστικοποίηση και αυτό λόγω άγνοιας των διδασκαλιών του Σαλαφισμού η του Ισλάμ. Ρίχνοντας μια ματιά στον Σαλαφισμό εύκολα θα καταλάβει κανείς ότι δεν διδάσκει τίποτα πέρα από το Κοράνι και την Προφητική παράδοση. Στην ουσία, όπως θα δούμε παρακάτω, αυτό είναι που ενοχλεί των Εντ. Το ίδιο το Ισλάμ και όχι η Σ. Αραβία. Ο Εντ πρέπει να επιχειρηματολογήσει για το πώς ο Σαλαφισμός δικαιολογεί την βία. Όταν επιχειρεί να το κάνει είναι ξεκάθαρο ότι στόχος του είναι το ίδιο το Ισλάμ και το νομικό του σύστημα.

Ο Εντ είτε ψεύδεται για λογαριασμό του «Council on Foreign Relations» είτε απλά δεν γνωρίζει: Ο Σαλαφισμός έχει αναιρέσει και αντικρούσει την αλ Κάιντα, την ISIS, την μπόκο χαράμ και κάθε τρομοκρατική οργάνωση. Και το έχει κάνει παραθέτοντας Κορανικα χωρία και προφητικές διδασκαλίες του Αποστόλου μας. Πιο συγκεκριμένα, ο Σαλαφισμός είναι αυτός από τον Ισλαμικό κόσμο που έχει υποδείξει το Χαριτζιτικό στοιχείο των τρομοκρατών αυτών (σέκτα που κύρια μεθοδολογία έχει την βία προς τους Μουσουλμάνους). Ο Έντ σκόπιμα συγχέει τις βίαιες εξτρεμιστικές ομάδες με την διάδοση του Σαλαφισμού, που είναι η αγνή μορφή του Ισλάμ όπως παραδέχεται, και που απορρέει από το Κοράνι και την Σούννα (προφητικές διδασκαλίες). Ο Έντ και ο κάθε «εντ» πρέπει να μάθει να τα ξεχωρίζει.

Ο Σουνιτισμός είναι Σαλαφισμός και ο Σαλαφισμός είναι Σουνιτισμός. Αυτό τα δυο δεν διαχωρίζονται όπως και το γεγονός ότι ο Σαλαφισμός είναι το Ισλάμ και το Ισλάμ ο Σαλαφισμός. Η διάδοση λοιπόν της πίστης μέσω καλέσματος (Ντάουα), που ο Έντ άστοχα το αποκαλεί «προσηλυτισμό», είναι υποχρέωση συλλογική όχι ατομική (από αυτούς που έχουν γνώση) και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι κάτι το θεμιτό. Κάθε πιστεύω θέλει να διαδοθεί μέσω καλέσματος η ιεραποστολής. Ο Έντ παραδέχεται ότι οι Σαλαφιστές (οι Μουσουλμάνοι δηλαδή) καλούν στην αγνή μορφή του Ισλάμ. Συνεπώς, έχει πρόβλημα που υπάρχουν άτομα που καλούν στο αυθεντικό Ισλάμ. Η Σ. Αραβία είναι απλά η πρόφαση.

Μέσα από το άρθρο βλέπουμε τις πραγματικές προθέσεις του Έντ. Κρατήστε την πρόταση «ξεπερασμένες τιμωρίες της Σαρία» που τα λέει όλα. Ο Έντ αυτό που θέλει να πει είναι ότι η Σαρία δεν έχει θέση στον μοντέρνο κόσμο και είναι κάτι το ξεπερασμένο. Μας λέει ότι η πλειοψηφία του Μουσουλμανικού κόσμου δεν την τηρεί. Εδώ γίνονται μια σειρά από λάθη:

1) Εάν τηρείται η Σαρία στην Σ. Αραβία, η σε κάθε Ισλαμική χώρα, τότε αυτό για έναν Μουσουλμάνο είναι καλό. Τηρείται ο Νόμος του Αλλάχ και ο Νόμος του Αλλάχ δεν μπορεί να «ξεπεραστεί» λόγω μοντερνισμού. Συνεπώς, ο Σαλαφισμός που τηρείται κρατά ζωντανό το αυθεντικό Ισλάμ.  Η Σαρία είναι το ίδιο το Ισλάμ, και το να λέμε ότι είναι ξεπερασμένη είναι σαν να λέμε ότι το Ισλάμ είναι ξεπερασμένο. Άρα ο Εντ, χωρίς να το καταλαβαίνει (η μάλλον γνωρίζει πολύ καλά τι προτείνει), καλεί στην ακύρωση του ίδιου του Ισλάμ η όπως υποστηρίζει να «μεταρρυθμιστεί». Εάν ήταν κάτι ανθρώπινο το Ισλάμ δεν θα διαφωνούσαμε στην μεταρρύθμιση. Κάθε μεταρρύθμιση προς το καλό είναι ευπρόσδεκτο. Όμως το μεταρρυθμιστικό στοιχείο δεν μπορεί να πάρει μέρος στο αλάνθαστο και το θεόπνευστο όπως είναι η Σαρία και γενικά το Ισλάμ. Συνεπώς, ο πιστός Μουσουλμάνος που σέβεται την πίστη του πρέπει ο ίδιος να μεταρρυθμιστεί με βάση την Σαρία και όχι το αντίθετο. Αυτά βεβαίως είναι κινέζικα για έναν σαν τον Έντ που δεν γνωρίζει τι είναι Ισλάμ και τι σημαίνει για έναν Μουσουλμάνο. Και είναι κινέζικα διότι τα βλέπει από την σκοπιά του κοσμικού κράτους.

2) Ορισμένες Μουσουλμανικές χώρες δεν τηρούν την Σαρία (και εδώ εννοούμε το νομικό δίκαιο) από δικιά τους αστοχία και ανικανότητα. Εάν ανατρέξουμε στην ιστορία θα δούμε ότι η δύση έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό (δες αποικιοκρατίες). Επίσης, το ότι οι περισσότεροι δεν τηρούν την Σαρία δεν αποτελεί απόδειξη. Επειδή κάτι κάνουν οι πολλοί δεν σημαίνει ότι είναι και το ορθό.

3) Όσον αφορά τους αποκεφαλισμούς, ο Έντ θα ευχόταν να είχε στη χώρα που ζει τα ποσοστά εγκληματικότητας που έχει η Σ. Αραβία (δηλ μηδενικά). Για τα μη βίαια αδικήματα εξαρτάται τι εννοεί με την πρόταση «μη βίαια». Μη βίαιο αδίκημα είναι και η διακίνηση ναρκωτικών όμως υπάρχει θανατική ποινή για το έγκλημα αυτό. Μπορεί το αδίκημα λοιπόν να μην είναι βίαιο ως προς την τέλεση του αλλά σίγουρα περιέχει βία με άλλες μορφές προς την κοινωνία.

Επίσης, εντελώς ανόητα συγχέει τον αποκεφαλισμό του James Foley με τον αποκεφαλισμό της θανατικής ποινής για ένα αδίκημα. Το πρώτο είναι προϊόν τρομοκρατίας και αδικίας από μια παράνομη οργάνωση που καταδικάζεται από το Ισλάμ, το δεύτερο είναι μια νόμιμη ποινή στα πλαίσια ενός νόμιμου κράτους που επιλεγεί αυτόν τον τρόπο να τιμωρήσει ορισμένα μεγάλα εγκλήματα, άρα μιλάμε για δικαιοσύνη.

Το άρθρο του Έντ είναι μια κλασική πολεμική κατά της Σαρίας. Η Σαρία όμως δεν είναι βάρβαρη, είναι δίκαιη. Ο Έντ σαν «δημοκράτης» που είναι οφείλει να σεβαστεί το νομικό δίκαιο που επιλέγει μια χώρα. Αυτές οι «βαρβαρότητες» διασφαλίζουν την ασφάλεια και την τάξη. Είναι μεγάλο ψέμα ακόμα ότι η Σ. Αραβία η ο Σαλαφισμός ενθαρρύνει την Σαρία (ως προς το νομικό πεδίο) ως μέθοδος ιεραποστολής σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό που ενθαρρύνεται δεν είναι το νομικό δίκαιο του Ισλάμ, ως ιεραποστολή, αλλά η θεολογία του.

Ο Έντ απέτυχε να μας δείξει τι «είδους Ισλάμ» είναι ο Σαλαφισμός. Ο ίδιος παραδέχτηκε οτι ο Σαλαφισμός είναι η επιστροφή στο αγνό Ισλάμ. Εάν αυτό κάνουν οι σπουδαστές της Μεδίνας τότε μπράβο τους. Αυτό δεν είναι υποκρισία αλλά ειλικρίνεια. Πως είναι δυνατόν να είναι υποκρισία όταν καλούν στην αυθεντικότητα του Ισλάμ; Και προσέξτε εδώ ποια είναι η «σωστή» εκδοχή του Ισλάμ για τον Έντ, οι Μουσουλμανικές χώρες αυτές που έχουν ενστερνιστεί τον κοσμικό χαρακτήρα στις κοινωνίες τους. Ο Έντ το μόνο που προσπαθεί να κάνει είναι να προπαγανδίσει στον αναγνώστη ποιο ειναι «το σωστό» Ισλάμ και ποιο είναι το «λάθος» Ισλάμ. Όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα. Ένας τρομολάγνος αναλυτής που εργάζεται για να εξυπηρετήσει αντι Ισλαμικά συμφέρονται και «δεξαμενές σκέψης» είναι ο τελευταίος για να μας πει ποιο Ισλάμ είναι σωστό. Η δεξαμενή σκέψης αυτή που ενισχύει είναι ότι το καλό και σωστό Ισλάμ είναι αυτό που θα δυτικοποιηθεί. Μίλησε κανείς για υποκρισία; Καλει σε ένα Ισλάμ δυτικών «αξιών» και εναντιώνεται σε αυτούς που καλούν σε ένα Ισλάμ όπως το δίδαξε το Κοράνι και ο Προφήτης. Για το τι πρέπει να επιλέξει ένας Μουσουλμάνος αυτό πιστεύω δεν θέλει ανάλυση (τουλάχιστον όχι τώρα και όχι σε αυτό το ιστολόγιο – δείτε το IslamForGreeks.org) αλλά ακόμα και ένας μη Μουσουλμάνος τι θέλει άραγε να δει και να μελετήσει περί Ισλάμ; Ένα Ισλάμ το οποίο έχει διαστρεβλωθεί με ξένα στοιχεία για να ικανοποιεί επιθυμίες και ρεύματα της εποχής η ένα Ισλάμ έτσι όπως το κήρυξε ο διδάσκαλος του (Προφήτης Μουχάμαντ), έστω ακόμα και αν δεν το πιστεύει; 

Και οι μάσκες πέφτουν όταν καταλήγει λέγοντας:

Θρησκευτικός φανατισμός είναι ακριβώς αυτό: η προσπάθεια να επιβάλλεις τη σαρία ως κρατικό νόμο. Αυτό κάνει η ISIS στο χαλιφάτο της. Κι αν δεν αντιπαρατεθούμε απέναντι σε αυτό το αντι-ισλαμικό και άκρως προβληματικό  σχέδιο, κανένα άλλο σχέδιο που εκπονήθηκε από τον ΟΗΕ δεν θα μπορεί να διαλύσει τον ισλαμικό εξτρεμισμό και την τρομοκρατία.

Σκοπός δηλαδή του Έντ (και κάθε αναλυτή ασφαλείας που εξυπηρετεί δυτικές δεξαμενές σκέψεων) είναι ότι πρέπει να διαλυθούν οι χώρες αυτές που τηρούν την Σαρία, διότι για αυτούς η Σαρία είναι «θρησκευτικός φανατισμός». Εδώ βλέπουμε και το πραγματικό πρόσωπο του Έντ και τι είναι αυτό που στην ουσία οραματίζεται. Την καταστροφή του αυθεντικού Ισλάμ και των Ορθόδοξων Μουσουλμάνων. Αυτό βεβαίως δεν είναι φανατισμός γιαυτόν. Εδώ η βία αυτή είναι «καλή». Όταν έμμεσα καλεί στα όπλα για να τερματιστεί αυτό που νομίζει ότι είναι «τρομοκρατία» η «εξτρεμισμός» είναι «πρόοδος».

Η ISIS πρέπει να διαχωριστεί από την Σαρία και το Ισλάμ. Οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης μεταξύ τους απορρέει καθαρά από άγνοια η σκοπιμότητα. Οι Ουλεμά της Σ. Αραβίας και άλλων Ισλαμικών κρατών έχουν καταδικάσει όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις και τις έχουν αναιρέσει με σχολαστικό τρόπο από τις πηγές του Ισλάμ. Η Σ. Αραβία επίσης έχει δεχτεί αρκετές τρομοκρατικές επιθέσεις από τέτοιου είδους «Μουσουλμάνους» και αυτό από μόνο του αναιρεί όλη την σκέψη ότι η χώρα αυτή εξάγει τρομοκρατία.

Το πρόβλημα αυτών των αναλυτών, που εξυπηρετούν τον βίαιο εκδυτικισμό των Μουσουλμανικών κρατών για να επιβάλουν την ψευτοδημοκρατία τους, δεν σχετίζεται με καμία έγνοια για τον φανατισμό η τον εξτρεμισμό. Το πρόβλημα τους είναι το Ισλάμ, αυτό καθ’αυτό. Είτε επιχειρούν να το «αλλάξουν» (μεταρρύθμιση) στο όνομα της «ελευθερίας» είτε να το πολεμήσουν. Έχουμε μια τρομερή ασυνέπεια. Καταδικάζουν την δήθεν βία του Ισλάμ επειδή τάχα προσπαθεί να επιβληθεί με αυτήν και από την άλλη την δικαιολογούν στους εαυτούς τους για να κάνουν αυτό ακριβώς που καταδικάζουν.

Άχμαντ Ελντίν 

Σημείωση: 

Η παρούσα απάντηση απευθύνεται επίσης και στο άρθρο της Βασιλικής Σουλαδάκη που άστοχα και με αγνωσία της Ισλαμικής Θεολογίας συγχέει τον Σαλαφισμό με την ISIS.