Ο αλληθωρισμός των Ισλαμοφοβικών: Το παράδειγμα του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Εχθές διάβασα το τελευταίο άρθρο του Ισλαμοφοβικού Ανδρέα Ανδριανόπουλου στο in.gr με τίτλο: «Ποιοι αλληθωρίζουν προς τους ισλαμιστές;» και καταλήγουμε στο συμπέρασμα για το ποιοι είναι οι αλλήθωροι 

Ακολουθεί το άρθρο του και έπειτα οι απαντήσεις μας:

«Γνωρίζω πως για κάποιους οι απόψεις που ακολουθούν ηχούν ακραίες και ίσως αντιδεοντολογικές. Είναι όμως, κατά τη γνώμη μου, απαραίτητες για τη διατήρηση της ομαλότητας και της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας. Τελευταία, με αφορμή κυρίως τις γαλλικές εκλογές και την υστερία που κυριάρχησε στα ελληνικά ΜΜΕ για την ενδεχόμενη επικράτηση της ακροδεξιάς Λεπέν, ήρθαν στο προσκήνιο οι φοβίες εναντίον κάθε πολιτικής που εμποδίζει τη μουσουλμανική πλημμυρίδα να κυριαρχήσει στη χώρα. Αγνοώντας βέβαια πως οι σχετικές αντι-ισλαμιστικές απόψεις έχουν γίνει mainstream στη Γαλλία (έχουν δηλ. κυριαρχήσει στον μεσαίο πολιτικό λόγο).

Στην Ελλάδα αντιθέτως βλέπουμε να έρχονται στην επιφάνεια απόψεις που κρύβουν την ουσία του θέματος. Ισχυρισμών δηλ. που ταυτίζουν τον δυτικό τρόπο ζωής και πολιτισμό με την ενθάρρυνση κινήσεων που πολεμούν την πατροπαράδοτη δυτική ανοχή του «άλλου», την ισότητα των φύλων, τις αξίες της έλλειψης φανατισμού κι ανεξιθρησκείας και της απαλλαγής της καθημερινής ζωής από τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και των διώξεων κάθε αλλόθρησκου. Γιατί τι άλλο είναι η αποθέωση της μετανάστευσης προς την Ευρώπη ανθρώπων που περιφρονούν τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, που ορκίζονται πίστη και «υποταγή» σε ένα δόγμα που περιφρονεί τη λαϊκή κυριαρχία κι ευαγγελίζεται την ισοπέδωσή της και που δεν διστάζουν να υιοθετήσουν ή έστω να ανεχθούν πράξεις βίας κατά εκείνων που δεν ασπάζονται την ίδια θρησκεία ή το ίδιο δόγμα με αυτούς;

Ο έλληνας αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, σχετικά πρόσφατα εξαπέλυσε μια ανεπανάληπτη λατρευτική πρόσκληση προς μουσουλμάνους μετανάστες, διανθίζοντάς την μάλιστα με αντίστοιχα σχόλιά του στα αραβικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αγνοώντας ίσως πως το ακροατήριό του δεν καταλαβαίνει μόνο αραβικά, απέτυχε να επικοινωνήσει και σε ουρντού, δάρδικα, φαρσί, ορόμο κ.λπ. Ο αντιπρόεδρος επέμεινε πως «η μετανάστευση αποτελεί μέρος του DNΑ της Ευρώπης και αναπόσπαστο μέρος του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής» και πως οι ευρωπαϊκές αξίες περιλαμβάνουν τη φιλοξενία, τη διαφορετικότητα και την αποδοχή του διαφορετικού. Λησμόνησε βέβαια να επισημάνει πως τις αρχές αυτές οφείλουν να υιοθετήσουν και όλοι οι νεοφερμένοι από άλλες κουλτούρες και αξίες. Η Ευρώπη δεν είναι αρένα όπου θα δοθεί μάχη για το ποιανού οι αξίες τελικά θα επικρατήσουν. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ένας και παλιός. Δεν ταυτίζεται με το Ισλάμ. Το ερώτημα είναι πώς η Ελλάδα διάλεξε ένα τέτοιο πρόσωπο να την εκπροσωπεί στην ΕΕ.

Υπάρχει όμως και μια τραγική μάλλον παρανόηση. Η θετικότατη αποδοχή προσφύγων από την Ουκρανία έχει από πολλές πλευρές επιχειρηθεί να παρουσιασθεί σε αντιπαράθεση με τη γενική επιφυλακτική στάση απέναντι σε μετανάστες πιστούς στο Ισλάμ, σαν ένδειξη ρατσισμού και μη αποδοχής της διαφορετικότητας. Είναι ακατανόητο να συσκοτίζεται η πραγματική διαφορά. Οι Ουκρανοί είναι πραγματικοί πρόσφυγες που διαφεύγουν – γέροι, γυναίκες, παιδιά – από έναν πραγματικό πόλεμο. Οι νεότεροι μένουν πίσω για να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Οι μουσουλμάνοι είναι κατά κύριο λόγο νέοι, φανατικοί του Αλλάχ, που ψάχνουν για καλύτερες συνθήκες ζωής και, σύμφωνα με το Κοράνι, για να αποικήσουν χριστιανικές κοινωνίες. Και κουβαλούν διαφορετικά «πιστεύω», συνήθειες κι αξίες ζωής. Χώρια από τους φανατικούς που κουβαλούν συγκεκριμένες υπονομευτικές ατζέντες. Ο ρατσισμός εδώ λειτουργεί ανάποδα. Για όσους βέβαια θέλουν να καταλάβουν…«

Απάντηση: Πέντε βασικά σημεία που αποδομούν τους ισχυρισμούς του Ισλαμοφοβικού

Επιτηδευμένα προσπαθεί να ταυτίσει το «Ισλαμιστή» με το «Μουσουλμάνος». Εδώ επιβεβαιώνεται ακριβώς και η τέχνη της εξαπάτησης οπου συζητήσαμε και στο Podcast με τίτλο: Ισλάμ vs Ισλαμισμός – Μουσουλμάνος vs Ισλαμιστής: Η τέχνη της εξαπάτησης και της ποινικοποίησης των λέξεων

Μας λέει ότι «σύμφωνα με το Κοράνι» οι Μουσουλμάνοι προσπαθούν να αποικήσουν Χριστιανικές κοινωνίες. Το πρόβλημα με αυτήν την δήλωση είναι ότι πρώτον, η Χριστιανική Ευρώπη έμεινε στην ιστορία ως εγκληματική αποικιοκρατική δύναμη κατά των Ισλαμικών χωρων, δεύτερον σε κανένα σημείο του Κορανίου δεν αναφέρεται ο κανόνας για «αποικίες σε Χριστιανικές κοινωνίες» και τρίτον από που κι ως που η Ευρώπη θεωρείται «Χριστιανική κοινωνία» όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων είναι άθεοι και άθρησκοι;

Λέει ότι οι απόψεις του μπορεί να ηχούν ακραίες και αντιδεοντολογικές αλλά είναι απαραίτητες, κατά την γνώμη του, για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Πόσο αντίφαση και ασυνέπεια κατάφερε να χωρέσει σε αυτήν την πρόταση; Προάγει δήθεν την συνοχή όταν αποκαλεί τους Μουσουλμάνους ως «Ισλαμιστές», φανατικούς. Πως άραγε προάγεις την συνοχή της κοινωνίας όταν προκαλείς με ψεύτικα και άκυρα συμπεράσματα μια ολόκληρη θρησκευτική κοινότητα και μάλιστα με μηδενική τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία; Τουναντίον, επιχειρείς το χάος και τον ξεσηκωμό, επιτηδευμένα, έτσι ώστε να επαληθεύσεις δημαγωγικά την σαθρή ιδεολογία σου που βασίζεται σε Ισλαμοφοβικά στερεότυπα.

Ο Αδνριανόπουλος λέει «άλλο είναι η αποθέωση της μετανάστευσης προς την Ευρώπη ανθρώπων που περιφρονούν τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, που ορκίζονται πίστη και «υποταγή» σε ένα δόγμα που περιφρονεί τη λαϊκή κυριαρχία κι ευαγγελίζεται την ισοπέδωσή της και που δεν διστάζουν να υιοθετήσουν ή έστω να ανεχθούν πράξεις βίας κατά εκείνων που δεν ασπάζονται την ίδια θρησκεία ή το ίδιο δόγμα με αυτούς;» Πρώτον έχουμε το ελεύθερο να περιφρονούμε όποιες «αξίες» θέλουμε και να αποδεχόμαστε όποιες θέλουμε, ειδικά σαν Έλληνες πολίτες Μουσουλμάνοι. Δεν σας κάναμε κουμανταδόρους στις πεποιθήσεις μας και στα συναισθήματα μας. Δεύτερον, ουδέποτε το Ισλάμ δεν μας διδάσκει να ακυρώνουμε τον τοπικό νόμο η να μην συμμορφωνόμαστε στον τόπο που ζούμε, είτε ως Μουσουλμάνοι που ζούνε σε μη Ισλαμική χώρα είτε ως Μουσουλμάνοι που ζουν σε Ισλαμική κοινωνία. Και βεβαίως σε κανένα σημείο των Ισλαμικών πηγών μας δεν προκύπτει καμία ισοπέδωση της πολιτικής κυριαρχίας, ούτε πράξεις βίας απέναντι σε αυτούς που δεν υιοθετούν την πίστη μας. Οι δηλώσεις δεν είναι μόνο τρομολαγνικές αλλα δεν ανταποκρίνονται σε καμία Ισλαμική θέση. Το παράξενο είναι ότι αυτές οι ακρότητες που περιγράφει πηγάζουν από ακροδεξιές θέσεις που ακούμε κατά καιρούς και απ ότι φαίνεται ο Ανδριανόπουλος πολιτικά ταυτίζεται προς αυτήν την πτέρυγα.

Ο Ανδριανόπουλος επιχειρεί να κάνει συγκρίσεις μεταξύ Ουκρανών προσφύγων και Μουσουλμάνων λέγοντας ότι οι πρώτοι είναι πραγματικοί προσφυγές και οι δεύτεροι κάλπικοι. Γιατί; Διότι στην Ουκρανία μας λέει οτι γίνεται «πραγματικός» πόλεμος ενώ στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, εκεί δηλαδή που έκανε παρέλαση η Δύση με τον «πολιτισμό» της, την οποία θεοποιεί ως φιλήσυχη, δημοκρατική και φιλελεύθερη, δεν έχουμε «πραγματικό πόλεμο». Ο Ανδριανόπουλος «βλέπει» γέρους και παιδιά από την Ουκρανία, όχι όμως γέρους και παιδιά από Ισλαμικές χώρες. Βασικά δεν βλέπει, απλά εθελοτυφλεί

Τέλος, για να απαντήσουμε και στο ερώτημα: Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος μισεί και εχθρεύεται τους Μουσουλμάνους και το Ισλάμ; Η απάντηση είναι ότι ναι, δίχως καμία αμφιβολία, όχι όμως γιατί έχει κάποιες ιδεολογικές αρχές απαραίτητα, αλλά γιατί η Ισλαμοφοβία με την ανάλογη ρητορική της κρατούν τον όποιο πολιτικά ανύπαρκτο, που η ιστορία τον κλείδωσε στο χρονοντούλαπο, που και που να αναδεικνύεται και να τραβά για λίγο τα φώτα της δημοσιότητας.

Τέτοιου είδους κριτικές και πολεμικές από αυτούς τους τυχοδιώκτες μας επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι το βασικό πρόβλημα τους δεν είναι κάποια συμπεριφορά Μουσουλμάνων, που δήθεν δεν σέβονται το κράτος και τους νόμους. Το πρόβλημα τους είναι η πίστη του Ισλάμ η ίδια που τους κάθεται στο λαιμό η οποία όλο ένα και κερδίζει συνεχώς νέους ανθρώπους.

Σε απάντηση του άρθρου του Ανδριανόπουλο, λέμε ότι οι πραγματικοί αλλήθωροι είναι οι Ισλαμοφοβικοί.