Η Εθνική Πινακοθήκη γίνεται το πεδίο όπου η υποκρισία της σύγχρονης τέχνης αποκαλύπτεται: η ελευθερία της έκφρασης είναι επιτρεπτή μόνο όταν εξυπηρετεί τα «σωστά» αφηγήματα. Η τέχνη δεν έχει όρια, λένε—μέχρι να αγγίξει τα σύγχρονα ιερά της πολιτικής ορθότητας. Απόλυτη χυδαιότητα και βλασφημία απέναντι στη θρησκεία επιτρέπονται, αλλά μην τολμήσεις να θίξεις τα δικά τους είδωλα. Είναι αυτό ελευθερία ή απλώς ο νέος σκοταδισμός με το προσωπείο της «τέχνης»; Συνέχεια ανάγνωσης «Εθνική Πινακοθήκη: Ο νέος σκοταδισμός με το πρόσωπο της «τέχνης»» →

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Όταν αθώοι σφαγιάζονται οφείλουμε να το καταδικάσουμε ξεκάθαρα. Το Ισλάμ δεν αφήνει χώρο για αμφισημίες. Η αδικία και η τυφλή βία εναντίον αμάχων είναι απολύτως απαγορευμένες. Η Σαρία δεν προστατεύει μόνο τους Μουσουλμάνους αλλά και τους αλλόθρησκους που ζουν υπό ένα Μουσουλμανικό κράτος. Ορίζει ρητά το δικαίωμά τους στην ασφάλεια, τη θρησκευτική ελευθερία και τη δικαιοσύνη, απαγορεύοντας κάθε μορφή βίας εναντίον τους. Και ενώ το Ισλάμ έχει ξεκάθαρες αρχές, βλέπουμε γύρω μας την απόλυτη υποκρισία. Οι ίδιοι που σιώπησαν για πάνω από δέκα χρόνια στις σφαγές των Σουννιτών από το καθεστώς Άσαντ, ξαφνικά ανακάλυψαν τον ανθρωπισμό. Οι ίδιοι που αγνόησαν τις χημικές επιθέσεις, τα βασανιστήρια, τις μαζικές εκτελέσεις τώρα φωνάζουν για «γενοκτονία» των Αλαουιτών. Δεν πρόκειται για ευαισθησία. Πρόκειται για πολιτική εργαλειοποίηση   Συνέχεια ανάγνωσης «Συρία και η υποκρισία για τις μειονότητες και τους αμάχους» →