Η σύγκρουση στο Σουδάν δεν είναι απλώς προϊόν εσωτερικών πολιτικών διαφορών, αλλά αποτέλεσμα δεκαετιών εξωτερικής οικονομικής υποδούλωσης και γεωστρατηγικής εκμετάλλευσης. Οι ΗΠΑ και το ΔΝΤμέσω των κυρώσεων των «φιλελεύθερων» πολιτικών, του χρέους και των «προγραμμάτων λιτότητας», έχουν επιβάλει ένα μοντέλο φτωχοποίησης και εξάρτησης που εξώθησε τη χώρα σε διαρκή κρίση. Ο ηγέτης της χώρας (είτε είναι ο Μπασίρ είτε ο Μπουρχάν) δεν είναι κυρίαρχος, αλλά «διαχειριστής» των εξωτερικών συμφερόντων. Συνέχεια ανάγνωσης «Τι πραγματικά συμβαίνει στο Σουδάν: Η επιφανειακή αφήγηση περί εμφυλίου και το Σουδάν ως πεδίο γεωπολιτικής σύγκρουσης εξωτερικών δυνάμεων» →

Στην ακροδεξιά και εθνολαϊκιστική ρητορική συχνά αναπαράγεται το αφήγημα πως «οι Μουσουλμάνοι επιχειρούν να επιβάλουν τη θρησκεία τους» ή ότι το Ισλάμ απειλεί να αλλοιώσει τον πολιτισμό και τις αξίες των Δυτικών κοινωνιών. Αυτή η θέση έχει γίνει το αγαπημένο σύνθημα πολιτικών κινημάτων, σχολιαστών και δημοσιολογούντων που τρέφονται από τον φόβο, τον συναισθηματισμό και την άγνοια. Όμως μια ιστορικά θεμελιωμένη και γεωπολιτικά ενήμερη προσέγγιση οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο μύθος της Ισλαμικής επιβολής και ποιος επιβάλλεται τελικά σε ποιον;» →

Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται εδώ και δεκαετίες στο στόχαστρο μιας καλά οργανωμένης και διαρκώς επαναλαμβανόμενης δυτικής προπαγάνδας. Μέσα από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά δίκτυα και αναπαραγωγικά μέσα (όπως ο Guardian και οι εγχώριοι μιμητές του), οι θεσμοί κοινωνικής πειθαρχίας της σαουδαραβικής κοινωνίας παρουσιάζονται ως «κολαστήρια», ενώ η εφαρμογή της Σαρία (ισλαμικού νόμου) δαιμονοποιείται συλλήβδην, ανεξαρτήτως του ιστορικού, κοινωνικού και πολιτισμικού της πλαισίου. Επικρατεί η λογική ότι η όποια μορφή ελέγχου, νουθεσίας ή πειθαρχίας προς τις γυναίκες δεν μπορεί παρά να είναι σύμπτωμα μισογυνισμού και ολοκληρωτικής βαρβαρότητας, μια στάση που περισσότερο αποκαλύπτει δυτική πολιτισμική αλαζονεία παρά ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα δικαιώματα. Συνέχεια ανάγνωσης «Το παραμύθι με τα Σαουδαραβικά «κολαστήρια» και τα πραγματικά κολαστήρια της Δύσης: Μια συγκριτική πολιτισμική μελέτη» →