Που είναι η ελευθερία του λόγου τώρα;

Ο Υπουργό Παιδείας κ. Νίκος Φίλης δέχτηκε μια ερώτηση για την γενοκτονία των Ποντίων οπου απάντησε, σύμφωνα με την προσωπική του άποψη, ότι σε επιστημονικό επίπεδο δεν μπορούμε να μιλάμε για γενοκτονία αλλά για εθνοκάθαρση. Οι δηλώσεις αυτές, όπως είναι γνωστό, προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις.

Κάποιες από τις αντιδράσεις, συγκεκριμένα των ακροδεξιών όπως επίσης και ορισμένων αριστερών, ήταν η απαίτηση για ποινική δίωξη κατά του υπουργού, μηνύσεις και δηλώσεις περί «προσβολής» κατά της Ελληνικής νομοθεσίας.

Προσωπικά θέλω να παρατηρήσω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Την ασυνέπεια και την αποτυχία όλων αυτών που επικαλούνται την ελευθερία της έκφρασης. Αυτοί που ξεσηκώνονται και ζητούν το κεφάλι του υπουργού, επειδή θίχτηκαν τα ιερά τους, είναι οι ίδιοι σχεδόν που όταν γελοιοποιούν τα ιερά και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Μουσουλμάνων κάνουν λόγο περί ελευθερίας της έκφρασης. Που είναι η ελευθερία του λόγου τώρα;

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα ότι η (απόλυτη) ελευθερία της έκφρασης είναι κάτι το μη ρεαλιστικό, κάτι το μη ανθρώπινο και αντιφατικό στα ανθρώπινα συναισθήματα. Όπως είχα γράψει και σε παλαιότερο άρθρο (Ισλάμ, σάτιρα και ελευθερία έκφρασης): «Μην μας εξαπατούν αυτοί που δήθεν καλούν στην ελευθερία της έκφρασης. Είναι μέχρι να προσβάλεις τα δικά τους ιερά και αξίες. Ο κάθε ένας έχει τον «θεό» του, τα ιερά του και τα όρια του. Και όταν τους τα προσβάλεις, ξαφνικά, ξεκινά η ηθικολογία και τα περί σεβασμού»    

Η ελευθερία της έκφρασης, στον απόλυτο βαθμό που καλούν ορισμένοι, δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σε μια κοινωνία μιας και εναντιώνεται στην ανθρώπινη φύση.

Άχμαντ Ελντίν