Το κλειδί για τη συριακή κρίση

Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο οποίος έχει εντείνει τις προσπάθειές του κατά τις τελευταίες ημέρες για να κρατήσει την υπόσχεση της διάσκεψη της Γενεύης, προσπαθεί να επιτύχει παραχωρήσεις που τελικά – και μετά από μια μακρόχρονη πορεία των διαπραγματεύσεων – θα οδηγήσουν σε μια πολιτική λύση στη Συριακή τραγωδία.

Αυτό είναι ένα ευγενές έργο, αλλά επιμένοντας στην περιθωριοποίηση της πραγματικής συριακής αντιπολίτευσης και την παραμονή του Μπασάρ αλ Άσαντ ως προέδρου θα φέρει μόνο την αποτυχία, ακόμη και αν μια προκαταρκτική συμφωνία υπεγράφη στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις.

Καμία λύση δεν μπορεί να γίνει δεκτή, εφόσον τα κράτη του Κόλπου και η Τουρκία δεν την υποστηρίζουν, δεδομένου ότι είναι οι μόνοι που οι περισσότεροι Σύριοι εμπιστεύονται, επειδή οι χώρες αυτές στάθηκαν δίπλα τους από την αρχή της δοκιμασίας τους. Ως εκ τούτου, το κλειδί της λύσης βρίσκεται στον Κόλπο και στην Τουρκία, όχι στη Γενεύη.

Δεν έχει νόημα για αυτές τις χώρες να υπογράψουν και να υπερασπιστούν μια συμφωνία που κρατά τον Άσαντ στην εξουσία. Το μεγαλύτερο μέρος του Αραβικού κόσμου θα το απορρίψει γιατί θεωρούν ότι είναι ο χειρότερος εγκληματίας που έχει ποτέ γνωρίσει η περιοχή. Κράτη του Κόλπου γνωρίζουν ότι είναι αυτοκτονία να αφήσουν τη Συρία στο Ιρανικό καθεστώς, το οποίο επεκτείνεται στην περιοχή τους, όπως ο καρκίνος.

Η συνενοχή των ΗΠΑ

Ίσως είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε στον Κέρι ποιά είναι η εικόνα υπό το πρίσμα των Αράβων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν άρει τις κυρώσεις κατά του Ιράν, και παραχώρησαν πρόσβαση σε $ 50 δισεκατομμύρια σε μεγάλα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία. Συνεργάζονται στρατιωτικά στο Ιράκ, και η Ουάσιγκτον κάνει τα στραβά μάτια στη διαχείριση των πολυεθνικών πολιτοφυλακών της Τεχεράνης που αγωνίζονται στη Συρία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δεχθεί όχι μόνο να συνεργαστούν με το καθεστώς Άσαντ, αλλά επίσης σιωπούν για την πλαστογραφία του Ιράν σχετικά με την Συριακή αντιπολίτευση, αφού θέλουν να επιβάλουν μια λίστα προσώπων και κομμάτων που ισχυρίζονται ότι είναι αντίπαλοι του συριακού καθεστώτος, όταν στην πραγματικότητα αποτελούν μέρος του. Με άλλα λόγια, ο Άσαντ θα πρέπει να διαπραγματεύεται με τον εαυτό του μέσα από αυτά. Στην ιστορία της επίλυσης συγκρούσεων, δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ ένα κόμμα να λέει στο άλλο κόμμα ποιός θα πρέπει να το εκπροσωπήσει.

Ακόμα κι αν σύρουν την αντιπολίτευση σε όλη τη διαδρομή προς το ποτάμι, δεν θα είναι σε θέση να τους αναγκάσουν να πιούν από αυτό. Εάν μια συμφωνία, η οποία ορίζει το σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, υπογραφεί, όπως η Τεχεράνη ελπίζει, δεν θα είναι καν σε θέση να μαζεύει τα σκουπίδια – πόσο μάλλον να σταματήσει τις εχθροπραξίες, να συγκεντρώσει όπλα, να εργαστεί για την επιστροφή των προσφύγων στο σπίτι και να προωθήσει την εθνική συμφιλίωση – δεδομένου ότι κανείς δε θα αναγνωρίζει τη νομιμότητά της.

Ωστόσο, ο Συριακός λαός μπορεί ακόμα να αναγκαστεί να δεχθεί μια κυβέρνηση στην οποία συμπεριλαμβάνεται ένα καθεστώς που μισούν. Μπορούν να το κάνουν από την επιθυμία τους για ειρήνη, αλλά δεν έχει νόημα να τους ζητήσεις να αποδεχτούν ότι ο άνθρωπος που δολοφόνησε περισσότερους από το ένα τρίτο του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων θα συνεχίσει να τους κυβερνά. Έχω αποκλείσει το ενδεχόμενο των κυβερνήσεων του Κόλπου και της Τουρκίας να αποδεχτούν μια τέτοια  λύση, αφού ξέρουν ότι θα κλιμακώσει μόνο πόλεμο στην περιοχή.

Αμπντουραχμάν αρ Ρασίντ

 Πηγή: Ασάρκ αλ Άουσατ

 Σαφίγια