Σαουδική Αραβία και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Πρόσφατα ομάδες δικαιωμάτων, όπως η Διεθνής Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) και κάποια άλλα κέντρα μελέτης εξέδωσαν εκθέσεις, με πολιτικά κίνητρα, για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία. Οι περισσότερες από τις εκθέσεις αποδείχθηκε να μεροληπτούν κατά του Βασιλείου και βασίστηκαν σε αναξιόπιστες πληροφορίες.

Αυτές οι ομάδες μιλούν επανειλημμένα για τα δικαιώματα των γυναικών, της ελευθερίας της διαδήλωσης και της έκφρασης, την εκτέλεση των διακινητών ανθρώπων, τρομοκρατών και εγκληματιών και των απόδημων, κτλ

Οι οργανισμοί αυτοί απαιτούν σεβασμό και παρουσιάζονται ως θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά λόγω των αδικιών που διαπράττονται στη προσέγγισή τους, γρήγορα χάνουν την αξιοπιστία τους. Δεν είναι πλέον μυστικό ότι οι περισσότερες από αυτές τις ομάδες διεξάγουν εκστρατείες για να δυσφημίσουν το Βασίλειο. Απ’οτι φαίνεται ορισμένα αντι-Σαουδικά λόμπι στη Δύση και των περιφερειακών εχθρών μας είναι πίσω από αυτή την εκστρατεία.

Αναμφίβολα, αυτοί οι οργανισμοί και τα ερευνητικά κέντρα έχουν επίγνωση ότι δεν ζούμε στη δημοκρατία του Πλάτωνα. Αυτός ο κόσμος είναι ένας σκληρός τόπος γεμάτος πολέμους, αδικίες, αντικρουόμενα συμφέροντα και συνωμοσίες. Αυτές οι ομάδες δικαιωμάτων δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι το Βασίλειο είναι μια μοναδική και ποικιλόμορφη κοινωνία που διέπεται από περισσότερο από έναν αιώνα με το παλαιό κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ της κυβερνώσας οικογένειας και της μάζας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε μια ιδανική κοινωνία. Στην πραγματικότητα, είμαστε μια ζωτικής σημασίας κοινωνία. Έχουμε τις διαφορές και τα προβλήματα μας, αλλά οι τρόποι μας για την επίλυσή τους είναι διαφορετικοί από εκείνους της Δύσης. Κατά τη συγγραφή ή τη σύνταξη εκθέσεων τους, οι οργανώσεις αυτές θα πρέπει να έχουν  μια υγιής αντίληψη των παραδόσεων της χώρας και της ιστορίας της. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να είναι επιλεκτικοί, εστιάζοντας σε μεμονωμένα περιστατικά και στη γενίκευση αυτών των περιπτώσεων.

Αυτό που μας κάνει σκεπτικούς σχετικά με αυτές τις εκθέσεις είναι ότι δεν γράφονται στο σωστό τους πλαίσιο. Οι αναφορές αυτές βασίζονται συνήθως σε αναξιόπιστες πληροφορίες που λαμβάνονται από τους ακτιβιστές με οργανωμένα συμφέροντα και από εκείνα τα στοιχεία, που με το ένδυμα του φιλελευθερισμού, επιθυμούν να επιβάλουν τα ιδανικά τους στις μάζες. Αυτοί είναι οι ίδιοι με τους Ιρακινούς εξόριστους που έπεισαν την κυβέρνηση Μπους και τους συμμάχους της ότι το Ιράκ κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής και η προπαγάνδα τους οδήγησε στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Αυτό που συνέβη μετά από αυτό είναι  ιστορία – το Ιράκ είναι μια διαιρεμένη και κατεστραμμένη χώρα, γεμάτη από διαφθορά και θρησκευτικά προβλήματα.

Οι οργανώσεις αυτές δεν στοχεύουν μόνο το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας.  Ακόμη και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Ban Ki-moon έχουν επίσης το μερίδιό τους στην επίκριση του Βασιλείου και άλλων Αραβικών κρατών του Κόλπου. Όμως οι ισχυρισμοί τους ήταν αβάσιμοι και αντικρούστηκαν σε τέτοιο βαθμό που ο επικεφαλής του ΟΗΕ αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι η έκθεση της οργάνωσής του που οδήγησε στη μαύρη λίστα την υπό Σαουδική Αραβία ηγεσία του Αραβικού συνασπισμού, με την κατηγορία ότι σκοτώνει παιδιά στον πόλεμο της Υεμένης, βασίστηκε σε λανθασμένες πληροφορίες .

Οι εκθέσεις σαν και αυτή του Ban Ki-moon και όμοιές της διαψεύδονται περαιτέρω από μια έκθεση που εκπονήθηκε από τις κυρώσεις παρακολούθησης εμπειρογνωμόνων των Ηνωμένων Εθνών για την Υεμένη.

Η έκθεση 105 σελίδων προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (αναφέρθηκε από το Reuters στις 4 Αυγούστου), δήλωσε ότι οι Χούθι είχαν αποκρύψει μαχητές και εξοπλισμό εντός ή κοντά σε αμάχους στην Ταΐζ «με σκοπό την αποφυγή επίθεσης.»

Μια άλλη έκθεση που εκπονήθηκε από ανεξάρτητη ομάδα ερευνητών που σχηματίζεται από τον Αραβικό συνασπισμό επιβεβαίωσε επίσης τις εκθέσεις αυτές. Παρ ‘όλα αυτά, φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες ομάδες που δεν είναι διατεθειμένες να κατανοήσουν ότι η Σαουδική Αραβία παλεύει να υπερασπιστεί τα σύνορά της έναντι πρώην ανταρτών του Ιράν, που είχαν ανατραπεί από τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Υεμένης.

Περιττό να πούμε το ότι να πάμε σε πόλεμο δεν ήταν μια εύκολη επιλογή, ήταν ένα μικρότερο κακό, και το Βασίλειο αναγκάστηκε σε αυτό μετά από όλες τις άλλες προσπάθειες για την επίλυση της διένεξης με ειρηνικά μέσα, τα οποία είχαν αποτύχει.

Όσο για τα δικαιώματα των γυναικών, της ελευθερίας της διαδήλωσης και της έκφρασης, την εκτέλεση των εμπόρων ναρκωτικών, τρομοκρατών, εγκληματιών, ομογενών και πολλά άλλα θέματα που αφορά αυτούς που γράφουν τις εκθέσεις αυτές, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι στην κοινωνία μας δεν μεταχειριζόμαστε τις γυναίκες ως εμπόρευμα, όπως είναι η περίπτωση στη Δύση, και ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι εγγυημένη, εκτός εάν γίνεται επιβλαβής για την κοινωνία.

Οι θανατικές εκτελέσεις πραγματοποιούνται σύμφωνα με το ισχύον δικαστικό σύστημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες ισχυρίζονται ότι είναι το πρότυπο της δημοκρατίας στον κόσμο, εξακολουθεί να ισχύει η θανατική ποινή.

Το τι έχει συμβεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο και το Αμπού Γκράιμπ, είναι μόνο μερικά παραδείγματα της δυτικής υποκρισίας των δύο μέτρων και σταθμών.

Όταν μιλάμε για μειονότητες και αλλοδαπούς εργάτες, θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή σε όσους γράφουν αντι-Σαουδικές εκθέσεις σχετικά με τη μισαλλοδοξία  προς τους Μουσουλμάνους, τους ανθρώπους Αφρικανικής καταγωγής και των προσφύγων σε πολλές δυτικές κοινωνίες.

Λέγοντας αυτά, ελπίζω ότι αυτές οι οργανώσεις και τα κέντρα θα σταματήσουν να μας διδάσκουν ήθος. Δεν είναι αυτοί οι δάσκαλοι και δεν είμαστε εμείς οι μαθητές.

Talal Alharbi