بسم الله الرحمن الرحيم
Το άρθρο αυτό γράφτηκε λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του 20ου μαθήματος για τα «θεμέλια της Σούννα», ένα εξαιρετικό δογματικό έργο του Ιμάμη Άχμαντ Ίμπν Χάνμπαλ το οποίο περιέχει και Φίκχ (νομολογικές) θέσεις. Στο συγκεκριμένο μάθημα ο Ιμάμης παραθέτει την Ισλαμική διδασκαλία που αφορά την στάση του Μουσουλμάνου απέναντι στον Μουσουλμάνο κυβερνήτη. Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ο Μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος να υπακούει τον Μουσουλμάνο κυβερνήτη της χώρας του καθώς επίσης οφείλει να συμμορφώνεται στα (χαλάλ) διατάγματα του. Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό και κομβικό, ο Μουσουλμάνος οφείλει να μην εναντιώνεται ούτε να επαναστατεί κατά της Ισλαμικής ηγεσίας, παρά μόνο να συμβουλεύει με ειλικρίνεια, ακόμα και αν η ηγεσία είναι σαθρή, διεφθαρμένη τυραννική και άδικη προς τον λαό.
Το κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο στο οποίο ζούμε έχει γαλουχηθεί και με την σειρά του μας έχει γαλουχήσει να πιστεύουμε ότι η επανάσταση και η εναντίωση προς την ηγεσία είναι ύψιστη αξία μιας ελεύθερης κοινωνίας. Αυτή η ιδεολογία έχει ως αφετηρία τον Κομμουνισμό, τον Μαρξισμό και τον Λενινισμό. Μια ιδεολογία που έχει διαδοθεί και έχει ποτίσει το εκπαιδευτικό, το φιλοσοφικό, το πολιτικό και το θρησκευτικό σύστημα, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για χώρα του Δυτικού κόσμου, του Μουσουλμανικού, η άλλων χωρών. Ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, κουλτούρας και εθίμων.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την ιδεολογία και την υπάρχουσα σκέψη, η ηγεσία πρέπει να γίνεται αντικείμενο σκληρής κριτικής και πολεμικής από το λαό, ο οποίος πιστεύεται ότι έχει το αλάθητο. Και σε περίπτωση που κριθεί ότι βιώνουμε ένα είδος αδικίας και τυραννίας από μεριά της κυβέρνησης, τότε οπωσδήποτε πρέπει να ενεργοποιηθεί το κάλεσμα για την εξέγερση και την επανάσταση, η το λιγότερο, κάλεσμα για πορείες και διαμαρτυρίες.
Η ιδεολογία της εναντίωσης προς την κυβέρνηση, της εξέγερσης και της επανάστασης, είναι αυτή που επηρέασε σημαντικά την γέννηση και την ανάπτυξη των λεγομένων «Ισλαμιστικών» κινημάτων (αδελφοί μουσουλμάνοι, χίζμπ ατ ταχρίρ, κτλ) στον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο. Επί της ουσίας με αυτήν την ιδεολογία εισήλθε στην σύγχρονη ιστορία η ριζοσπαστική έκφραση των «Ισλαμιστικών» κινημάτων που πρακτικά εξωτερικεύτηκε (και ακόμα εξωτερικεύεται) με τρομοκρατικές ενέργειες.
Ποιος είναι όμως ο βασικός σκοπός αυτής της Ισλαμικής διδασκαλίας; Γιατί απαγορεύεται αυστηρά η εναντίωση προς τον Μουσουλμάνο κυβερνήτη; Πολλοί θα το ερμηνεύσουν ως μια διδασκαλία που ωφελεί και βολεύει την εξουσία καταπατώντας τα δικαιώματα του λαού. Στην πραγματικότητα όμως, μια ψύχραιμη προσέγγιση, απαλλαγμένη από κομμουνιστικά και μαρξιστικά στερεότυπα, θα μας αποκαλύψει ότι αυτή η διδασκαλία περιέχει σοφία, έλεος, ευσπλαχνία προς το κοινωνικό σύνολο και κυρίως διασφαλίζει την ασφάλεια και την προστασία μιας χώρας.
Ένα από τα βασικότερα παραδείγματα που μας προσφέρει η ίδια η ιστορία, το οποίο είναι και πρόσφατο, για το πώς η εναντίωση και η επανάσταση προς την ηγεσία πληγώνει την ίδια την χώρα, είναι οι επαναστάσεις της Αραβικής Άνοιξης. Οι επαναστάσεις αυτές αποδυνάμωσαν σημαντικά ορισμένες περιοχές της Μ. Ανατολής ενώ άλλες τις αφάνισαν κυριολεκτικά. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία επικρατούν μέχρι και σήμερα στις Αραβικές χώρες που βίωσαν τον «πολιτισμό» της «επανάστασης κατά των τυράννων» είναι ο εμφύλιος, η πολιτική και κοινωνική αστάθεια, ο διχασμός και τα κύματα προσφύγων και μεταναστών.
Άσχετα αν μιλάμε για Ισλαμική η μη Ισλαμική χώρα, είναι γνωστό ότι ο διχασμός και οι χαοτικές εξεγέρσεις προκαλούν ακατάπαυστη αιμορραγία σε όλα τα επίπεδα. Ο εμφύλιος που καραδοκεί, ο οποίος παρουσιάζεται ως το πιο λογικό σενάριο, κυριολεκτικά παραλύει την χώρα και αδρανοποιεί όλους τους αμυντικούς μηχανισμούς της, έχοντας ως αποτέλεσμα να είναι ευάλωτη στον εξωτερικό εχθρό.
Η ευλογημένη διδασκαλία του Ισλάμ, η οποία καλεί στην υπακοή του κυβερνήτη, ακόμα και αν είναι διεφθαρμένος και τύραννος, παρουσιάζεται ως η μόνη ρεαλιστική αντιμετώπιση του διχασμού και του εμφύλιου, όπως επίσης ενδυναμώνει την άμυνα της χώρας. Η ενότητα των μελών μιας κοινωνίας είναι κομβικής σημασίας και δεν επιτυγχάνεται όταν αποκόπτεται ο κυβερνήτης. Αυτό διότι ο κυβερνήτης συμπεριλαμβάνεται σε αυτό που λέμε λαός και κοινωνία. Για την ακρίβεια, ο κυβερνήτης παίζει τον σημαντικότερο ρόλο ως προς την οργάνωση της κοινωνίας, της τάξεως και της ασφάλειας της. Συνεπώς οποιαδήποτε συνωμοσία προς το πρόσωπο του, εναντίωση η ανατροπή, αυτόματα υποσκάπτει και την ασφάλεια της κοινωνίας.
Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο το Ισλάμ τονίζει την σημαντικότητα της υπακοής προς τον Μουσουλμάνο κυβερνήτη, ακόμα και αν είναι άδικος, διότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται η χώρα και ασφαλίζονται τα μέλη της κοινωνίας. Ακόμα και αν ο λαός απεχθάνεται την ηγεσία του κάνει υπομονή για το γενικό καλό και κοινωνικό συμφέρον. Με αυτόν τον τρόπο καθιστά το έδαφος άγονο για την εμφάνιση της εμφύλιας διαμάχης και του χάους. Αυτό με την σειρά του λειτουργεί ανασταλτικά για τις εξεγέρσεις οι οποίες ανοίγουν διάπλατα την πόρτα της υπονόμευσης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πολλές μυστικές υπηρεσίες έχουν ειδικές ομάδες που εργάζονται για την κατασκευή τεχνητών εξεγέρσεων έτσι ώστε να πλήξουν την σταθερότητα των αντίπαλων χωρών
Συνεπώς, η συγκεκριμένη Ισλαμική διδασκαλία δεν προσφέρεται σε καμία περίπτωση για εκμετάλλευση της εξουσίας καταπατώντας τον λαό. Τουναντίον, προσφέρεται για την προστασία του κοινωνικού συνόλου και των συμφερόντων του. Σε αυτά τα πλαίσια, ο Μουσουλμάνος καλείται να προσεύχεται για το καλό και την καθοδήγηση των Μουσουλμάνων κυβερνητών, ΟΛΩΝ των Μουσουλμάνων κυβερνητών και ΟΛΩΝ των Μουσουλμανικών χωρών.
Άχμαντ Μ. Ελντίν 
Στο AhmadEldin.blog θεωρώ ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζεται, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υιοθετώ τις απόψεις αυτές. Το κάθε σχόλιο εκφράζει τον σχολιαστή και μόνο. Παρακαλώ πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας. Σχόλια με ύβρεις, ειρωνείες, προκλήσεις, χλευασμούς, θα διαγράφονται αυτόματα