Δημιουργώντας ένα κράτος που βολεύει τον Άσαντ

Οι πρόσφατες δηλώσεις του ειδικού απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών Στάφαν ντε Μιστούρα που κατηγορούν το Συριακό καθεστώς για την παρεμπόδιση των διαπραγματεύσεων δεν ήταν τόσο ισχυρές όσο θα έπρεπε να είναι, λαμβάνοντας υπόψη το φόνο και τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων.

Οι δηλώσεις του, επίσης, δε θα διευκολύνουν την κατάσταση σοκ που έχει προκληθεί από τις προσπάθειες να κρατήσουν τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ στην εξουσία μέχρι η θητεία του λήξει την άνοιξη του 2018. Η διατήρηση του Άσαντ στην εξουσία αναιρεί την ανάγκη για διαπραγματεύσεις. Θα πρέπει να δικαστεί για τα εγκλήματα πολέμου, και όχι να ανταμείψουν  κρατώντας τον στην εξουσία κάτω από τη σημαία των Ηνωμένων Εθνών.

Το 2013, ειπώθηκε στο λαό της Συρίας να περιμένει ένα χρόνο μέχρι να τελειώσει ο Άσαντ την προεδρική του θητεία, προκειμένου να επιτευχθεί η αλλαγή συνταγματικά και γι ‘αυτόν, για να σώσει τη ψυχή του. Όταν ήρθε η ώρα, πλαστογράφησε τις εκλογές για να γίνει και πάλι ο πρόεδρος, και συνέχισε την πολιτική των φόνων και των εκτοπισμών. Τώρα, το σχέδιο είναι να τον κρατήσουν στην εξουσία μέχρι την άνοιξη του 2018.

Η Συριακή αντιπολίτευση κλήθηκε να αποδεχθεί τη διατήρηση του καθεστώτος, προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση του κράτους και να μην επαναλάβει το Αμερικανικό λάθος στο Ιράκ. Η αντιπολίτευση δήλωσε ότι ήταν πρόθυμη να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση ενότητας, αλλά χωρίς τον Άσαντ. Στη συνέχεια είπαν να επικοινωνήσουν και να διαπραγματευτούν με τους Ρώσους για τον τερματισμό της κρίσης. Η αντιπολίτευση πήγε στη Μόσχα, αλλά άκουγε μόνο απειλές. Ένας από τους συμμετέχοντες σχολίασε: «Τι έχει απομείνει στη Συρία για μας για να φοβηθούμε;»

Όταν η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε το σχέδιό της για την καταπολέμηση του ΙΣΙΣ, έβαλε τη βοήθεια της αντιπολίτευσης, ως προϋπόθεση για την πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη. Η αντιπολίτευση αποδέχθηκε, αλλά η Ουάσιγκτον δεν αντιτέθηκε στη Ρωσική και Ιρανική στρατιωτική επέμβαση εναντίον των μετριοπαθών ανταρτών. Αυτό που αφορά μόνο τους δύο συμμάχους είναι πώς να οργανώσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις με σκοπό την πρόληψη των συγκρούσεων μεταξύ τους.

Το μόνο πράγμα που οι Σύριοι κέρδισαν από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του ΙΣΙΣ ήταν οι Ρωσικές επιθέσεις σε περιοχές αμάχων, και μια αύξηση των Δυτικών ενισχύσεων με κουβέρτες και τρόφιμα για τους πρόσφυγες. Αυτή η σειρά των ψεύτικων υποσχέσεων, θα επιδεινώσει την ανθρωπιστική τραγωδία και θα διευκολύνει την εξάπλωση της τρομοκρατίας.

Οι αιτίες της σύγκρουσης

Η Συριακή κρίση στέκεται από μόνη της, και δεν αποτελεί μέρος των Αραβο-Ιρανικών, σουνιτο-σιιτικών ή Ρωσο-Αμερικανικών αγώνων. Αυτό δεν  σημαίνει ότι πρέπει να αρνηθούμε ότι η Συρία έχει γίνει μια αρένα για πολλές συγκρούσεις, αλλά οι αιτίες της κρίσης είναι τοπικές.

Το καθεστώς Άσαντ είναι ένα προϊόν του Ψυχρού Πολέμου, και συνδέθηκε με τους Σοβιετικούς. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δε μπορούσε ούτε να αλλάξει ούτε να αναπτυχθεί. Η κατάστασή του έγινε πιο δύσκολη μετά από τον ιδρυτή του καθεστώτος Χάφεζ αλ-Άσαντ που πέθανε το 2000.

Ο γιος του Μπασάρ ανέλαβε, απέτυχε να διαχειριστεί την κατάσταση, και το 2011 αντιμετώπισε μια λαϊκή εξέγερση. Οι Αραβο-Ιρανικοί και θρησκευτικοί αγώνες είναι άμεσες συνέπειες της κατάρρευσης του καθεστώτος, όχι ο λόγος για την εξέγερση εναντίον του.

Προκειμένου να διατηρηθεί ο Άσαντ στην εξουσία, η Ρωσία και το Ιράν έχουν σκοτώσει περισσότερους από 300.000 ανθρώπους, εκτόπισαν 12 εκατομμύρια και κατέστρεψαν δεκάδες πόλεις. Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κράτος του οποίου οι εθνοτικές συνιστώσες θα συμφωνούν με τις πεποιθήσεις του Άσαντ, ο οποίος ανήκει σε μια σέκτα που αποτελεί μόνο το 10 τοις εκατό του πληθυσμού. Τι τρέλα είναι αυτή; Πώς μπορούν οι κυβερνήσεις της περιοχής να δέχονται να παραμένουν σιωπηλές κατά τη διάρκεια αυτής της φάρσας και της επικίνδυνης τραγωδίας;

Αμπντουραχμάν αρ Ρασίντ

Πηγή: Ασαρκ αλ Αουσατ

Σαφίγια