Το Χαλέπι και η ανατριχιαστική σιωπή του κόσμου

Η ανθρωπιστική τραγωδία στο Χαλέπι έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Αντιπροσωπεύει την κορυφή της δοκιμασίας της Συρίας. Με το να αψηφούμε τους βομβαρδισμούς και τα χτυπήματα εναντίον αθώων πολιτών, αυτό θα δώσει στους επιτιθέμενους την ευκαιρία εν λευκώ να κάνουν ότι θέλουν στην περιοχή, και να καταστρέψουν ό,τι έχει απομείνει από τη Συρία και να εγκληματήσουν ακόμα περισσότερο. Η κατάσταση στο Χαλέπι θα αυξήσει την εχθρική όρεξη του Ιράν και των συμμάχων του.

Ωστόσο, δεν θα επιτύχουν τον στόχο τους για την αποκατάσταση της εξουσίας του προέδρου της Συρίας Μπασάρ Άσαντ στο Χαλέπι ή σε άλλες πόλεις. Το καθεστώς Άσαντ μίλησε για «απελευθέρωση» του Χαλεπίου πέρυσι, όταν ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν στη Συρία και συμμετείχαν στον πόλεμο μαζί με το Ιράν και το καθεστώς του. Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι η ίδια παρά τους ισχυρισμούς της Μόσχας ότι απέσυρε το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων της, πράγμα αναληθές.

Το Ιράν ρίχτηκε στη μάχη στη Συρία δύο χρόνια πριν απ’ τη Ρωσία και όπως και αυτή, δεν έχει καταφέρει κάτι μέχρι στιγμής. Το Σώμα της Ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς (IRGC) επέκτεινε τις δυνατότητές της σχηματίζοντας μια συμμαχία των εξτρεμιστικών θρησκευτικών πολιτοφυλακών, συμπεριλαμβανομένης της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, της Ιρακινής Λίγκας των Δικαίων, Αφγανών και άλλων. Απέτυχε επίσης, όπως απέτυχε και το καθεστώς Άσαντ στην επίτευξη των στόχων του, από τότε που ξεκίνησαν οι αντιπαραθέσεις με τον λαό της Συρίας το 2011.

Τα πολεμικά αεροσκάφη της Ρωσίας και του Συριακού καθεστώς έχουν πλήρη υπεροχή στις δυνάμεις αέρος, επειδή η συριακή αντιπολίτευση έχει στερηθεί των πυραύλων επιφάνειας-αέρους και αντιαεροπορικών όπλων. Οι ρωσικές και συριακές αεροπορικές δυνάμεις έχουν καταφέρει να καταστρέψουν τις πόλεις με έναν ανεπανάληπτο τρόπο από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, αυτό δεν έχει επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα, εκτός από τη κατάληψη μερικών από τις γειτονιές του Χαλεπίου.

Ο Άσαντ δεν τολμά να αφήσει το κάστρο του στη Δαμασκό, καθώς μέρος των περιχώρων της πρωτεύουσας εξακολουθεί να κατέχεται από την αντιπολίτευση, μετά που το IRGC και η Χεζμπολάχ απέτυχαν να την καταλάβουν. Τα αποτελέσματα της ρωσο-ιρανικής παρέμβασης είναι ασήμαντα.

Αυτή είναι η κατάσταση, ακόμα και αν λάβουμε υπόψη τις προσπάθειες που γίνονται για να κοπεί η τουρκική χρηματοδότηση, καθώς και τη μείωση της υποστήριξης του Εξωτερικού προς την αντιπολίτευση, η σιωπή του ΟΗΕ για εγκλήματα αυτών των στρατών εναντίον αμάχων πολιτών, και η συνεργασία της υπό αμερικανικής ηγεσίας συμμαχίας με το συριακό καθεστώς εναντίον του Daesh, είναι που επιτρέπει στις δυνάμεις του Ασάντ να καταλάβει απελευθερωμένες περιοχές.

Πόλεις έχουν καταστραφεί, άνθρωποι εκτοπίστηκαν και πάνω από 300.000 σκοτώθηκαν, αλλά η κυριαρχία του συριακού καθεστώτος δεν έχει αποκατασταθεί. Οι δυνάμεις του Ιράν, της Ρωσίας και του καθεστώτος θα εξακολουθήσουν την εξόντωση, τη δολοφονία και τον εκτοπισμό τους, εάν οι περιφερειακές δυνάμεις δεν ενεργήσουν και δεν υποστηρίξουν τη συριακή αντιπολίτευση με τον εφοδιασμό της με αντιαεροπορικά όπλα.

Δεν αναμένουμε την άμεση στρατιωτική επέμβαση από οποιαδήποτε χώρα στην περιοχή. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν θα κάνουν τίποτα, και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δεν θα αλλάξει την αδιάφορη στάση του.

Φοβάμαι ότι θα το δούμε σύντομα στο Ιράκ, καθώς το Ιράν αισθάνεται ότι κανείς δεν μπορεί να το αψηφά στη Συρία. Η Τεχεράνη καταστρέφει το πολιτικό σύστημα στη Βαγδάτη με σκοπό τον πλήρη έλεγχο του, και θα ωθήσει πιθανότατα τις δυνάμεις ή τις παραστρατιωτικές ομάδες του για να πάρει τον έλεγχο. Η κρίση θα επεκταθεί αν δεν συσταθεί ένα μέτωπο που να αντισταθεί στα ιρανικά σχέδια.

Abdulrahman Al-Rashed