Μύθος η Ισλαμική ανοχή; (απάντηση στον Ανδρέα Ανδριανόπουλο)

Η κριτική κατά του Ισλάμ συχνά απαρτίζεται από μυθιστορηματικές αφηγήσεις η στοιχεία που έχουν συνταχτεί με (πολεμική) πρόθεση και με συγκεκριμένη τάση (πολιτικές τάσεις, γεωπολιτικές τάσεις). Όταν γράφεις κάτι με τέτοια πρόθεση, να κατηγορήσεις, να επιτεθείς σε κάποιον για να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα του κύκλου που ανήκεις (η πιο συγκεκριμένα της γεωπολιτικής δεξαμενής σκέψης που εκπροσωπείς), αδιαφορώντας για την αλήθεια των πραγμάτων, τότε παραποιείς την ιστορία και τα γεγονότα. Μυθιστοριοποιείς την ιστορία με τρόπο παραταξιακό. 

Η παραπάνω τοποθέτηση ταιριάζει γάντι στον Ανδρέα Ανδριανόπουλου, οπου στο πρόσωπο του Dario Fernandez Morera, βρήκε το κατάλληλο πάτημα για να επιτεθεί (άλλη μια φορά) στο Ισλαμικό στοιχείο. Ο Morera, συγγραφέας του «The Myth of the Andalusian Paradise» επιχειρεί να αναιρέσει την ιστορική καταγραφή των λογίων για τον πολιτισμό της Ισλαμικής Ισπανίας και τα παραδείγματα συμβίωσης και ανεκτικότητας που προσέφερε στην ανθρωπότητα.

Είναι γνωστή και αρκετά διαδεδομένη, στους ακαδημαϊκούς και επιστημονικούς κύκλους, η Ισλαμική Ισπανία (αλ Ανταλούς) και τα αξιοθαύμαστα επιτεύγματα της, όπως αξιοθαύμαστος είναι ολόκληρος ο Ισλαμικός πολιτισμός του Μεσαίωνα. Αυτή η αδιαμφισβήτητη και τεκμηριωμένη επιστημονικά πραγματικότητα ενοχλεί τους πολέμιους του Ισλάμ. Λυσσαλέα προσπαθούν να βρουν μια «τρύπα» η ένα «παραθυράκι» στην ακαδημαϊκή και επιστημονική βιβλιογραφία για να ρίξουν το δηλητήριο της Ισλαμοφοβικής προπαγάνδας κατά του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων. Άλλωστε, δεν είναι πρώτη φόρα που επιχειρείται να γίνει το «μαύρο άσπρο» στα ιστορικά γεγονότα. Δείτε για παράδειγμα το φαινόμενο της εκλογίκευσης των εγκλημάτων από τους σταυροφόρους και τους αποικιοκράτες προς τους Μουσουλμάνους. {http://wp.me/pumwg-nQ}

Το πρόβλημα του Ανδριανόπουλου

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος χρησιμοποίει τον Morera με τρόπο που καταλήγει να διαπράττει την λογική πλάνη της προσφυγής στην αυθεντία. Το πρόβλημα για τον Ανδριανόπουλο χειροτερεύει όταν ο Morera προσπαθεί να ερμηνεύσει την Νομολογική σχολή σκέψης του Ιμάμη Μάλικ (Μάλικι και όχι Μαλάκι) έτσι ώστε να αποκωδικοποιήσει το νομικό σύστημα της Ισλαμικής Ισπανίας. Ο Morera όμως δεν είναι Μουσουλμάνος Θεολόγος – Νομολόγος και δεν ειδικεύεται στο Ισλάμ και τις επιστήμες του. Δεν έχει πρόσβαση στις Ισλαμικές θεολογικές και νομικές πηγές του και δεν είναι σε θέση να τις διαχειριστεί. Για παράδειγμα, παρερμηνεύονται σε πολλά σημεία οι θέσεις του Ιμάμη Μάλικ για το Τζιχάντ και παρουσιάζει μόνο την μισή πραγματικότητα. Παρερμηνεύονται επίσης και άλλοι Μουσουλμάνοι λόγιοι της εποχής όπως ο Ιμάμης Ίμπν Χάζμ.

Το πρόβλημα του βιβλίου

Το βιβλίο του Morera είναι άλλο ένα οριενταλιστικό βιβλίο που επιχειρεί να υποβαθμίσει την Ισλαμική συνεισφορά στην ανθρωπότητα. Η παραταξιακή θεώρηση και αφήγηση της ιστορίας των γεγονότων από τον συγγραφέα, εμφανέστατα εξυπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές και γεωπολιτικές απόψεις. Επιπλέον, το στοιχείο του ιστορικού αναχρονισμού, το οποίο είναι μέγα έγκλημα στην ιστορική καταγραφή, παρατηρείται συχνά από τον συγγραφέα.

Οι πολέμιοι του Ισλάμ είναι επιρρεπής στην αστοχία του ιστορικού αναχρονισμού. Ο ιστορικός αναχρονισμός είναι να βλέπεις τα γεγονότα, παράδειγμα του 7 αιώνα, με κριτήρια του παρόντος. Αυτό είναι έγκλημα στην ιστορική καταγραφή, πράγμα που το συναντάμε κάθε φορά στις κριτικές κατά του Ισλάμ και κατά του Προφήτη Μουχάμαντ.

Όποιος έχει ασχοληθεί με την έρευνα, όποιος έχει γράψει διδακτορική διατριβή, μονογραφίες που αφορούν ένα πρόσωπο η μια εποχή, το πρώτο πράγμα που κάνει, η οφείλει να κάνει, είναι να συντάξει ένα εισαγωγικό κεφάλαιο που θα μιλά για την ίδια την εποχή. Ερευνά την εποχή και δίνει το ιστορικό κλίμα. Φωτίζει δηλαδή το ιστορικό κομμάτι που περιβάλει εκείνη την εποχή. Και αν ο ερευνητής δει την εποχή εκείνη με τα δεδομένα του σήμερα, όπως κάνει ο Morera, τότε διαπράττει το έγκλημα στην ιστορική αφήγηση που λέγεται ιστορικός αναχρονισμός.

Ιστορικά έργα λογίων που αναιρούν τον Dario Fernandez Morera

Η φωνή του Morera είναι περιθωριοποιημένη από την συναίνεση των Δυτικών ιστορικών που καταπιάνονται με την Ισλαμική Ισπανία. Ο Ανδριανόπουλος το παραδέχεται καθώς καταγράφει έγκριτα πανεπιστήμια (Yale, Harvard, Chicago, Princeton, το Λονδίνο και η Οξφόρδη) που δεν αποδέχονται την αναχρονιστική ερμηνεία του Morera. Ένα από τα πολλά παραδείγματα είναι το The Ornament of the World: How Muslims, Jews and Christians Created a Culture of Tolerance in Medieval Spain

Άχμαντ Μ.Ελντίν