Το Ισλάμ με τα μάτια της Δύσης: Πως ο Ευρωκεντρισμός γέννησε την «Ισλαμιστική» τρομοκρατία

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο αφήγημα που παρατηρούμε κάθε φορά που η Δύση επιχειρεί να αναλύσει η να «δει» την Μ. Ανατολή, τους Μουσουλμάνους και το Ισλάμ.

Η Δύση ανέπτυξε συστηματικά την ιδέα ότι η δυτική κοινωνία έχει αναπτυχθεί, ορθολογικά και ανώτερη, σε σχέση με άλλες κοινωνίες εκτός της Δύσης, εθελοτυφλώντας συχνά μπροστά στα λάθη και τα αδιέξοδα του δυτικού πολιτισμικού/οικονομικού μοντέλου. Η ματιά αυτή της Δύσης είναι πιο έντονη ενάντια στο Ισλάμ και την Μ. Ανατολή.

Τις περισσότερες φόρες, ακόμα και στον ακαδημαϊκό χώρο, το Ισλάμ προσεγγίζεται από τους Δυτικούς με έναν φανατικό ευρωκεντρισμό, με έναν αποκλεισμό ή ένα είδους απαξίωσης των αξιών που προέρχονται από το Ισλάμ (και όχι μόνο).

Η τάση αυτή ενισχύθηκε από τους οριενταλιστές οι οποίοι ανέλυαν με πολεμική κριτική τις Μουσουλμανικές χώρες για λογαριασμό των αποικιοκρατών. Στις ημέρες μας αυτόν τον ρόλο τον έχουν αναλάβει οι αναλυτές της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής.

Για την Δύση το «καλό» Ισλάμ και οι «καλοί» Μουσουλμάνοι είναι αυτοί που   θα ακολουθήσουν το δυτικό πρότυπο σε όλα τα πεδία: οικονομικό, τεχνολογικό, κοινωνικό, ιδεολογικό πολιτικό και πολιτισμικό. Ειδάλλως, αν δεν το κάνουν, απειλούνται με τον χαρακτηρισμό του εξτρεμιστή, απολίτιστου, βάρβαρου κτλ.

Αυτή η νοοτροπία υπάρχει και έχει μεγάλη επιρροή στον δυτικό ακαδημαϊκό χώρο, την συναντάμε στην ιστορία, την κοινωνιολογία και γενικά αποτελεί μια γενικευμένη ερμηνεία για το κάθε τι και ιδιαίτερα στο πεδίο της ανάλυσης των πολιτισμών.

Καταυτόν τον τρόπο, η Ευρώπη και οι «αξίες» της εξιδανικεύονται μέσα από ατελείς επιστημονικές θεωρίες που σκοπό έχουν να διαμορφώσουν, εδώ και δυο αιώνες, μια ευρωπαϊκή/δυτική ταυτότητα. Μια ταυτότητα που ανάγει τις ευρωπαϊκές «αξίες» και την Δύση ως ορισμό της προόδου και τους δυτικούς ως ιεραποστόλους του πολιτισμού.

Με αυτήν την ματιά η Ευρώπη και γενικότερα η Δύση κοιτά το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους. Με αυτήν την ματιά λειτουργεί ο προπαγανδιστικός μηχανισμός και ενισχύεται με την πλάνη του εθνικισμού και του εθνικολαϊκισμού.

Όσο η Δύση επιμένει να κοιτά με αυτόν τον τρόπο το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους τόσο θα βυθίζεται στην άγνοια περί Ισλάμ και Μουσουλμάνων. Τόσο θα απειλείται από αυτό που η ίδια κατασκεύασε με τις συμπεριφορές της (αποικιοκρατίες και σύγχρονες αποικιοκρατικές νοοτροπίες).

Τι γέννησε η ματιά της Δύσης:   

Η αποικιοκρατία και κυρίως οι νέο-αποικιοκρατικές τάσεις και συμπεριφορές της Δύσης γέννησαν (προκάλεσαν) την σύγχρονη λεγομένη «Ισλαμιστική» τρομοκρατία.

Στις αρχές του 20ου αιώνα δημιουργούνται διάφορες πολιτικές ομάδες με πολιτικοποιημένες και κομματικοποιημένες ιδεολογίες. Ο σκοπός αυτών των Μουσουλμάνων ήταν να δημιουργήσουν πολιτικά κινήματα τα οποία θα εναντιωνόντουσαν ιδεολογικά στις αποικιοκρατίες η στις νέο αποικιοκρατικές συμπεριφορές της Δύσης απέναντι στους Μουσουλμάνους και στις Ισλαμικές χώρες.

Τα κινήματα αυτά είχαν  και έχουν στόχο να «αφυπνίσουν» τους Μουσουλμάνους μέσω του πολιτικού ακτιβισμού και να λειτουργήσουν ως «μεταρρυθμιστές» για το καλό της Ούμμα (το σύνολο των Μουσουλμάνων). 

Κύριο χαρακτηριστικό των πολιτικών κινημάτων αυτών ήταν η επικράτηση της μαρξιστικής, λενινιστικής και κουμμουνιστικής σκέψης ως μεθοδολογία. Όχι το Κοράνι και η Προφητική παράδοση (Σούννα), αυτό που λέμε Ισλαμική Ορθοδοξία. Ως προς τις θεολογικές τους πεποιθήσεις ενστερνίζονται την σχολή των Ασάηρα και Μουατάζιλα (λογικοκρατίες).

Ο αρχικός τους σκοπός, κατά την ίδρυση τους, ήταν να απαλλαγούν από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις και ιδεολογίες, και να εγκαθιδρύσουν το Ισλαμικό Χαλιφάτο και τις ένδοξες ημέρες του Ισλάμ μέσω μαρξιστικών μεθοδολογιών.

Τα μέλη τους δεν καθορίζονται από τις δογματικές πεποιθήσεις τους αλλά καθαρά από την τήρηση του καταστατικού του κινήματος. Γιαυτο τον λόγο βλέπουμε πολλά από τα κινήματα αυτά να περιέχουν σιίτες και σουννίτες και διάφορα μέλη τους να έχουν διαφορετικά δόγματα μεταξύ τους.

Τα πολιτικά κινήματα που ξεχώρισαν τον 20ο αιώνα ήταν τα εξής:

• Αδελφοί Μουσουλμάνοι – Ιδρυτής: Χάσαν αλ Μπάνα (μεγάλη και ηγετική φιγούρα της αδελφότητας ήταν και ο Σάγιντ Κούτμπ)
• Τζαμαάτ Ισλάμι – Ιδρυτης: Αμπουλ Άλα Μαουντούντι
• Χιζμπ ατ Ταχρίρ – Τακί’ου Ελντίν αν Ναμπαχάνι

Από αυτά τα κινήματα και από τότε γεννιέται η σύγχρονη (λεγομένη) Ισλαμιστική τρομοκρατία μιας και αυτές οι οργανώσεις (κυρίως η Μουσουλμανική αδελφότητα) λειτούργησαν ως ιδεολογική μήτρα για τους σημερινούς τρομοκράτες, τους μοντέρνους Χαριτζήτες (ΙΣΙΣ, Αλ Κάιντα).

Αντιμετώπιση:

Η μόνη ρεαλιστική αντιμετώπιση είναι να αναδειχτεί η Ισλαμική Ορθοδοξία. Το Ορθόδοξο Ισλάμ, αυτό που λέμε Σαλαφισμός, δυστυχώς έχει άδικα δαιμονοποιηθεί  από πολλούς αδαείς. Ο Σαλαφισμός είναι η Ορθοδοξία του Ισλάμ και ορθοδοξία δεν σημαίνει εξτρεμισμός ούτε φανατισμός. Τουναντίον, σημαίνει μετριοπάθεια και μέση οδό. Είναι το φάρμακο για τον εξτρεμισμό και αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους τρομοκράτες Χαριτζήτες (Αλ Κάιντα, ΙΣΙΣ, κτλ). Ο Σαλαφισμός δεν αποτελεί μόνο την καλύτερη απάντηση στον εξτρεμισμό αλλά και την καλύτερη απάντηση στους μοντέρνους οριενταλιστές επικριτές οι οποίοι επιτίθενται στο Ισλάμ έχοντας συγκεκριμένη γεωπολιτική ατζέντα.

Άχμαντ Μ.Ελντίν