Το δήθεν εφιαλτικό Ραμαζάνι για τις Μουσουλμάνες που έχουν περίοδο

Διαβάσαμε στο lifo.gr: 

Οι Μουσουλμάνες συζητούν στα social media έντονα για τις προκλήσεις γύρω από το φαγητό, ενώ έχουν περίοδο κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού.   Κάποιες εξομολογούνται ότι κρύβονται από τους άντρες για να μην τις βλέπουν, ενώ μερικές αναγκάζονται να πουν ψέματα πως τρώνε γιατί μπήκαν στον πειρασμό, προκειμένου να μην αποκαλύψουν την περίοδό τους.   Η Σοφία Τζάμιλ, μια από τις γυναίκες που αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για όσα συμβαίνουν λέει στο BBC: «Μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι αυτό το πρόβλημα υπάρχει επειδή το βλέπουν ως αρνητικό αντίκτυπο για τη μουσουλμανική θρησκεία, αλλά υπάρχει!».   Κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, οι μουσουλμάνοι απαγορεύεται να καταναλώσουν τροφή ή να πιουν ακόμη και νερό μεταξύ ανατολής και δύσης του ηλίου. Ωστόσο για μια γυναίκα με εμμηνόρροια, αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει βασανιστήριο καθώς δεν χρειάζεται να νηστέψει, αλλά δεν μπορεί να ανοιχτά να δηλώσει το λόγο.

 Πολλές γυναίκες αισθάνονται ότι δεν μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά για την περίοδό τους στους άντρες της οικογένειάς τους και κρύβονται ή αποφεύγουν να φάνε.   «Η μητέρα μου, έλεγε πως αν έχουμε περίοδο δεν έπρεπε να το πούμε στους άνδρες και πως μόνο τα κορίτσια μπορούσαν να το γνωρίζουν», λέει η 21χρονη blogger ομορφιάς. «Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που έπινα νερό και έβλεπα τον πατέρα μου να έρχεται, έβαζα το ποτήρι κάτω και έφευγα. Η μητέρα μου έβαζε φαγητό στο δωμάτιό μου και μου έλεγε να τρώω εκεί».   Η Σοφία, που ζει στη Νέα Υόρκη και είναι πακιστανικής καταγωγής λέει: «Όταν ο αδελφός μου με έπιασε κυριολεκτικά με την μπουκιά στο στόμα, με κοίταζε επίμονα. Τα αδέλφια μου προσπαθούσαν να με πιάσουν για να με ντροπιάσουν».

 Η Σοφία λέει ότι η εμμηνόρροια είναι ένα τόσο «επαίσχυντο θέμα» που η μητέρα της ποτέ δεν της είπε ότι θα έχει περίοδο όταν θα έφτανε στην εφηβεία. Τώρα η ίδια δηλώνει πως θέλει να κάνει ότι μπορεί για να σπάσει το ταμπού αυτό.   Κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, οι γυναίκες με περίοδο δεν μπορούν να νηστέψουν, να διαβάσουν το Κοράνι ή να εισέλθουν σε ένα τζαμί.   Είναι επίσης αποδεκτό να μην νηστεύει κατά τη διάρκεια του Ραμαζανίου μια γυναίκα που κυοφορεί, ή κάποιος άνθρωπος που υποφέρει από σωματική ή ψυχική ασθένεια, είναι πολύ ηλικιωμένος ή η ζωή του εξαρτάται από τον τροφή και το νερό.   Η Πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Φοιτητών, Sabreen Imtair, είπε στο BBC ότι ήθελε να βοηθήσει τα νεαρά κορίτσια να μιλήσουν για το θέμα και να τις ενθαρρύνει να εξομολογηθούν την εμπειρία τους.   Πολλά κορίτσια το έκαναν και μίλησαν μέσω διαδικτύων για το πόσο δύσκολη μπορεί να είναι αυτή η περίοδος και το πόσο στιγματισμένες νιώθουν από τις ίδιες τις οικογένειές τους.   Υπάρχουν κάποιες που λένε πως πλέον οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν το θέμα πιο ανοιχτά, αλλά όλες συμφωνούν πως αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει στην εποχή μας να εξαλειφθεί.

Έχουμε να κάνουμε με ένα άρθρο που είναι ο ορισμός της υπερβολής, από τα πολλά άλλωστε που κυκλοφορούν για τις Μουσουλμανικές κοινωνίες. Ακόμα προσπαθώ να βρω σε ποιο σημείο το Ραμαζάνι φαντάζει «εφιάλτης» για τις Μουσουλμάνες αυτές; Επειδή τι ακριβώς; Το ότι ντρέπονται να πούνε ότι έχουν την περίοδο τους; Όλοι γνωρίζουμε ότι η περίοδος της γυναίκας είναι κάτι το φυσιολογικό και μάλιστα η νομολογία του Ισλάμ έχει απαλλάξει τις γυναίκες, όταν βρίσκονται στην περίοδο τους, από την υποχρέωση της νηστείας και άλλων λατρευτικών καθηκόντων. Γιατί δεν τονίζεται η Ισλαμική απαλλαγή και τονίζεται κάτι εντελώς άσχετο και μάλιστα επιτηδευμένα χοντροκομμένο που αφορά κουλτούρες ανθρώπων και όχι την θρησκεία αυτή κάθε αυτή η τους οπαδούς της;

Επίσης, όλοι γνωρίζουμε για την φυσιολογική ντροπή που νιώθει ένα κορίτσι/γυναίκα όταν τα θέματα της σχετίζονται γενικά με τα γυναικολογικά της, όχι μόνο με την περίοδο της. Είναι απολύτως φυσιολογικό και το παρατηρούμε παντού, όχι μόνο στις Μουσουλμάνες. Απορώ, πόσο άνετα άραγε μια γυναίκα της Δύσης σήμερα θα έλεγε δημόσια, στο αντίθετο φύλο, ότι έχει περίοδο; Αυτές είναι λογικές και φυσικές ντροπές που μηχανικά παράγει ο ανθρώπινος χαρακτήρας, δεν κάτι το επαίσχυντο 

Σαφώς, μπορεί να παίζει ρόλο, σε μεμονωμένα περιστατικά και οι οικογένειες, η αντιμετώπιση γενικά από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά αυτά είναι ανθρώπινες κουλτούρες και το (θρησκευτικό κυρίως) επίπεδο μόρφωσης, όχι η θρησκεία. Είναι τραγικό λάθος να τα αποδίδουμε, έμμεσα η άμεσα, στην θρησκεία (όποια και αν είναι αυτή).

Απ’ότι φαίνεται η δεξαμενή της λασπολογίας έχει στερέψει και πλέον κάνουμε την τρίχα τριχιά, δραματοποιώντας καταστάσεις, έτσι ώστε να προωθήσουμε, έστω και λίγο, μερικές γραμμές Ισλαμοφοβίας.

Άχμαντ Μ.Ελντίν