Η εσφαλμένη κατηγοριοποίηση των Σαλαφιστών από τους «ακαδημαϊκούς»

Πολλοί «ακαδημαϊκοί», αναλυτές, άτομα που ασχολούνται με την διεθνολογία και τις πολιτικές επιστήμες, προσπαθούν να κατανοήσουν τον Σαλαφισμό και τους Σαλαφιστές. Άλλες φορές με ειλικρίνεια και άλλες φορές με σκοπό να εξυπηρετήσουν τις γεωπολιτικές δεξαμενές σκέψεις στις οποίες ανήκουν. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι οι Σαλαφιστές ανήκουν σε 3 κατηγορίες: 1) Οι ήρεμοι/ειρηνικοί, 2) οι πολιτικοποιημένοι και 3) οι Τζιχαντιστές. Έπειτα, οι ίδιοι αναλυτές, με εσφαλμένα η ψεύτικα συμπεράσματα περί Σαλαφισμού (ως συνήθως), προσπαθούν να αναλύσουν την κάθε κατηγορία.

Το πρόβλημα με αυτούς τους «ακαδημαϊκούς» είναι ότι η κατηγοριοποίηση αυτή είναι εσφαλμένη διότι έχουμε αυθεντικές ρήσεις του Προφήτη, περί Ισλαμικής ορθόδοξης ομάδας, αναφέροντας ότι μόνο μια ομάδα είναι αυθεντική και έγκυρη. Το αυθεντικό χαντίθ του Προφήτη λέει:

«Η Ούμμα θα χωριστεί σε 73 ομάδες, όλες θα είναι στη φωτιά εκτός από μια. (Οι Σαχάμπα ρώτησαν) και ποια θα είναι αυτή ω Απόστολε του Αλλάχ (η σωμένη); Απάντησε, (είναι αυτή που ακολουθεί) την μεθοδολογία μου και την μεθοδολογία των συντρόφων/μαθητών μου (Σαχάμπα)» {Τιρμιδί, 2641}

Αυτοί είναι οι Σαλαφιστές, αυτοί που ακολουθούν την μεθοδολογία του Προφήτη και των Σαχάμπα. Και η μεθοδολογία του Προφήτη και των Σαχάμπα δεν περιέχει ούτε πολιτικοποίηση ούτε τρομοκρατικές ενέργειες. Συνεπώς, κάθε μορφή πολιτικοποίησης (η κομματικοποίησης) και κάθε τρομοκρατική ενεργεία δεν είναι Σαλαφιστικό στοιχείο, ούτε είναι ορθό να αποκαλούμε Σαλαφιστές άτομα που ενστερνίζονται τέτοιου είδους μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Όλοι είναι στη φωτιά λέει ο Προφήτης, εκτός από μια ομάδα Μουσουλμάνων, και η σωμένη ομάδα είναι οι Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι (Σαλαφιστές) και αναγνωρίζονται ως Σαλαφιστές διότι ακολουθούν την προφητική μεθοδολογία και την μεθοδολογία των μαθητών του Προφήτη, χωρίς να επινοούν και να καινοτομούν είτε δογματικά/θεολογικά είτε μεθοδολογικά. Δείτε περισσότερα εδώ 

Η αστοχία αυτών των «ακαδημαϊκών», ως προς τον ορισμό και την ταυτότητα του Σαλαφιστή, έχει να κάνει με την εσφαλμένη υπόθεση ότι επειδή κάποιος λέει δημόσια ότι είναι Σαλαφιστής, η επειδή παραθέτει και παραπέμπει σε κλασικούς Ορθόδοξους λογίους (Ίμπν Ταημία, Ίμπν Άμπντουλ Ουαχαάμπ, κτλ), τότε απαραίτητα πρέπει να είναι και ακόλουθος του Σαλαφισμού, ακόμα και αν η ρητορική του είναι γεμάτη με τρομοκρατικές πεποιθήσεις, πολιτικοποιημένες απόψεις και πρακτικές που δεν συνάδουν στο ελάχιστο με την Σαλαφιστική μεθοδολογία. Σαλαφιστής δεν είναι απαραίτητα αυτός που λέει ότι είναι Σάλαφι. Σαλαφιστής είναι αυτός που τηρεί σε θεωρία και πράξεις την μεθοδολογία του Προφήτη, των Σαχάμπα και γενικότερα των Σάλαφ ους Σάλιχ (ενάρετων Μουσουλμάνων προκατόχων). Πως γίνεται να είναι κάποιος Σαλαφιστής όταν δεν τηρεί το δόγμα/θεολογία των Σάλαφ; Πως γίνεται να είναι Σαλαφιστής όταν κάποιος ενστερνίζεται πολιτικές και κομματικές μεθοδολογίες;

Ένα πιο απλό παράδειγμα: Οι Σαλαφιστές, η αλλιώς οι Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι, έχουν ως θεμέλιο στην μεθοδολογία τους την απαγόρευση της επανάστασης και της εναντίωσης προς τον νόμιμο Μουσουλμάνο ηγέτη, ακόμα και αν είναι αμαρτωλός, διεφθαρμένος, τύραννος η άδικος. Αυτή η απαγόρευση απορρέει από την διδασκαλεία του Προφήτη. Όμως, μια από τις βασικές πεποιθήσεις των Τζιχαντιστών (στην ουσία πρόκειται για την αίρεση των Χαριτζητών) είναι η εναντίωση στον νόμιμο Μουσουλμάνο κυβερνήτη, αφορίζοντας τον (τακφίρ) επειδή υποπίπτει σε αμαρτίες. Άρα λοιπόν, πως βάζουμε την ταμπέλα του Σαλαφιστή στον Τζιχαντιστή, ακόμα και ως υποκατηγορία του Σαλαφισμού; Ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα (από τα πολλα) είναι η οργάνωση Τζαμιάτ «Άχλ αλ Χαντίθ» η οποία υποστηρίζει ότι είναι Σαλαφιστές, όμως συναλλάσσονται με πολιτικά κόμματα, συμμετέχουν σε εκλογές και ψηφοφορίες και προπαγανδίζουν υπέρ «πρόεδρων» κοινοτήτων, οι οποίοι με την σειρά τους λειτουργούν ως δεξαμενή για ψηφοφόρους. Μια πρακτική η οποία είναι εντελώς αντίθετη με τις αρχές του Σαλαφισμού και της Ισλαμικής Ορθοδοξίας.

Πολλοί από αυτούς τους «ακαδημαϊκούς» υποθέτουν ότι από στην στιγμή που μια ομάδα η ένα άτομο αποδέχεται την «Σαλαφιστική Θεολογία» (περί Ταουχίντ κτλ) τότε αυτόματα κατατάσσεται ως Σαλαφιστής. Όμως το να είσαι Σαλαφιστής δεν σχετίζεται μόνο με την δογματική και την θεολογική πεποίθηση, αλλά επίσης (και κυρίως) έχει να κάνει με την μεθοδολογία (Μάνχατζ) που επιστρατεύει ο Μουσουλμάνος στην καθημερινότητα. Έννοιες όπως Τζιχάντ, Χαλιφάτο, σχέσεις με απίστους (αλ ουαλά ουαλ μπαραά), επαναστάσεις, αφορισμοί, και πως κατανοούνται, πολλές φορές διαφοροποιούν έναν αυθεντικό Σαλαφιστή από έναν που απλά επικαλείται Σαλαφισμό στην θεωρία και όχι στην πράξη.

Αν ο σοβαρός ακαδημαϊκός και μελετητής μελετήσει τα έργα των κλασικών ορθοδόξων Μουσουλμάνων λογίων (μεταξύ 2^ου και 5^ου αιώνα, μετά τον θάνατο του Προφήτη), έργα τα οποία μελετάμε, μαθαίνουμε και διδάσκουμε σαν Σαλαφιστές, θα καταλήξει στο αντικειμενικό συμπέρασμα ότι Σαλαφισμός δεν σημαίνει απλά μια ομάδα δογματικών/θεολογικών θέσεων, αλλά κάτι πολύ περισσότερο που περικλείει μεθοδολογικές προσεγγίσεις εννοιών όπως χαλιφάτο, αίρεση, τζιχάντ, σχέσεις με μη Μουσουλμάνους, αντιμετώπιση αιρετικών, στάση προς τις κυβερνήσεις, αφορισμοί (τακφίρ), και πολλά άλλα. Όλα αυτά συνθέτουν την Ισλαμική Ορθοδοξία (Σαλαφία). Είναι το δόγμα/θεολογία (αυτό που λέμε Ακίντα) και η Ισλαμική Ορθόδοξη μεθοδολογία τήρησης του Ισλάμ (Μάνχατζ). Άκιντα και Μάνχατζ αλληλοσυνδέονται και το ένα δεν μπορεί να σταθεί δίχως το άλλο.       

Όταν ο ακαδημαϊκός δεν γνωρίζει, η πόσο μάλλον όταν αγνοεί τα κλασικά έργα των Σάλαφ λογίων (δείτε το παράδειγμα του Πάνου Κουργιώτη), δεν είναι σε θέση να κάνει αυτήν την κατηγοριοποίηση και γενικά δεν είναι σε θέση να μιλήσει περί Σαλαφισμού και Σαλαφιστών. Επίσης, δεν θεωρείται επιστημονική έρευνα να λαμβάνεται υπόψην (αποκλειστικά) τι δηλώνει κάποιος για το δόγμα που ανήκει, ιδιαίτερα στην περίπτωση του Σαλαφισμού οπου η μεθοδολογική (Μάνχατζ) προσέγγιση του ατόμου είναι κομβική έτσι ώστε να θεωρηθεί αυθεντικός Σαλαφιστής.

Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η δήλωση του Τζιχαντιστή η της κάθε πολιτικής γκρούπας ότι ανήκει στον Σαλαφισμό. Διότι εναντιώνονται μεθοδολογικά και θεολογικά στα κλασικά έργα των Σάλαφ. Τα νασίντ, για παράδειγμα, οι πορείες, επαναστάσεις, καταλείψεις, εξεγέρσεις, τρομοκρατία, βομβιστικές επιθέσεις, απαγωγές, καίγοντας ζωντανούς ομήρους, κομματικοποιήσεις, παραστρατιωτικές ομάδες, αυτά και άλλα πολλά, ήταν άγνωστα στους Σάλαφ και δεν έχουν την παραμικρή σχέση και σύνδεση με τον Σαλαφισμό. 

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (αρ Ραχμάν)

www.IslamForGreeks.org – www.AhmadEldin.blog

Δείτε επίσης:

• Ορθοδοξία δεν σημαίνει εξτρεμισμός – الدعوة السلفية
• Η μεθοδολογία κατανόησης του Ισλάμ
• Ακολούθησε τους Σάλαφ (τους ενάρετους προκατόχους)
• Τα πρώτα βήματα του πιστού Μουσουλμάνου
• Το πρώτο βήμα για να προσεγγίσουμε το Ισλάμ
• Πως ορίζεται κάτι ως Ισλαμικό η μη Ισλαμικό
• Ο Σαλαφισμός
• Η ΙΣΙΣ/Αλ Κάιντα δεν είναι Σαλαφιστές
• Οι μύθοι για τους Σαλαφιστές
• Οι ψευτο Σαλαφιστές της Αιγύπτου 
• Απάντηση στον Πάνο Κουργιώτη περί Ουαχαμπισμού 
• Απάντηση στη παραπληροφόρηση του Ιωάννη Μάζη